به گزارش «نماینده» همزمان با آغاز فصل زمستان در سال ۹۴ خبرهای متعددی در خوص وقوع پدیدهی سرمایی به نام (النینو) به گوش میرسد و رفته رفته و با گذراندن ابهاماتی مبنی بر این که آیا این پدیده موجب افزایش دما میشود یا خیر بر سرزبانها افتاد و سازمان هواشناسی و مدیریت بحران معتقد بودند این پدیده سرمای بسیار شدیدی را با خود همراه دارد.
اما در مقابل این پیشبینی سازمان هواشناسی جبهه گرفت و معتقد بود که این پدیده علاوه بر آن که موجب سرمای شدیدی نمیشود بلکه افزایش ۵/۱درجهای دمای هوا را نیز با خود به همراه دارد. تاکنون این پدیده حرف و حدیث های متفاوتی را با خود در کشور به همراه داشته است و هر شخصی در هر منصب و سازمانی درخصوص وقوع پدیدهی النینو اظهارنظر کرد و تنها سازمانی که باید دراین مورد تهدیداتی را اندیشیده باشد گویا فقط با ارسال یک نامه هشدار به برخی از ارگان ها مسئولیت را از دوش خود برداشته و اکنون در خواب زمستانی به سر میبرد،چراکه همه مردم این روزها شاهد وقوع سیل تأسف انگیز و تبعات حاصل از آن دربرخی از استان های کشور از جمله ایلام و اصفهان هستند.
این در حالی است که سازمان مدیریت بحران موظف بود قبل از وقوع حادثه مردم و مسئولان ذیربط را در جریان قرار دهد تا این فاجعه برای چندمین بار درکشور رخ ندهد اما گویا این سازمان قصد ندارد این بحرانها را مدیریت و از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری به عمل آورد و حتی به خود زحمت به روزرسانی بولتن سایت مدیریت بحران را نیز نداده است.
سعید کاظمی کارشناس ارشد مدیریت بحران در خصوص عوامل اثرگذار در مدیریت بحران میگوید: آمادگی سازمان ها و نهادهای مربوطه آمادگی مردم و وجود زیر ساخت های آماده برای مقابله با حوادث در مدیریت بحران لازم است.
در همین راستا ایجاد تشکلهای مردمی در هر محله منطقه میتواند برای برنامهریزی و مدیریت بحران موثر باشد.
البته سوالی دراین باره در ذهن بسیاری از شهروندان ایجاد میشود مبنی بر این که در صورت عدم هشدار این سازمان مردم چگونه میتوانند از وقوع بحرانی جلوگیری کنند که حتی از آن هیچ اطلاعی ندارند.
این کارشناس ارشد مدیریت بحران ادامه میدهد: ایجاد مکانهای اسکان اضطاری با تمام امکانات لازم برای زمانهای بحرانی در مناق مختلف امری ضروری میباشد و البته ارائه اعتبارات و منابع ملی برای مدیریت بحران باید صورت گیرد.
امیدواریم اعتباراتی که این کارشناس از آن سخن میگوید به زودی زود سازمان مدیریت بحران تعلق گیرد چراکه رفته رفته این سازمان عملکرد اصلی خود را فراموش و ارگان های دیگر به انجام وظایف آن ها میپردازند.