به گزارش «نماینده»، خداوند متعال در آیه ۳ سوره زمر می‌فرماید: خداوند آن كس را كه دروغگو و ناسپاس است محققا هدایت نمی‌کند. همچنین در آیه ۷۰ سوره احزاب آمده: ای كسانی كه ایمان آورده‌اید! از خداترس و تقوا داشته باشید و سخن راست و درست و استوار بگویید. این دو آیه بیانگر شدت بدی دروغ در مکتب اسلام است. یكی از محرمات و آفت‌های خطرناك زبان، دروغ گفتن است. دروغ از گناهان بزرگ و كلید گناهان و سرچشمه تمام بدی‌ها و زشتی‌ها است. نمازگزاری كه با این زبان، نماز و ذكر الهی را به جای می‌آورد، هیچ گاه زبانش را به این خوی زشت عادت نمی‌دهد. زبانی كه عادت به ذكر الهی كرد، دیگر معنی ندارد این زبان آلوده به دروغ شود. در روایت آمده دهان را پاك كنید، زیرا دهان انسان راه قرآن است. نه فقط دندان را با مسواك پاك كنیم، هم دندان را و هم زبان را از دروغ و غیبت، تهمت و هم فضای دهان را از خوردن غذای شبهه ناك بپرهیزیم و هم از گفتن حرف مشكوك پرهیز نماییم. این دهان را پاك كنیم، برای اینكه قرآن در حال نماز و غیر نماز باید از این دهان عبور كند. در حدیثی رسول خدا(ص) می‌فرماید: دهان‌های خود را پاكیزه كنید كه آن راه‌های تسبیح خداوند است. اگر نماز و قرآن و دعا كه كوثر چشمه زلال است، از یك دهان لایرویی نشده عبور کند بی اثر است، رنگ می‌گیرد و بو می‌پذیرد. چرا باید دهانمان را پاك كنیم؟ چون می‌خواهیم قرآن و نماز بخوانیم و سخن ما در دیگران اثر كند و خودمان هم كه می‌شنویم متاثر شویم. انسانی كه دنبال عزت و شرف و كمال است، باید از دروغ پرهیز كند كه دروغ عجز و ناتوانی است. آدم دروغگو، به دلیل احساس عجز و ناتوانی و زبونی كه در روح خودش می‌كند، دروغ می‌گوید؛ یعنی محال است یك انسان در روح خود احساس عزت و نیرو و شرف كند و حاضر باشد یك كلمه دروغ به زبان خودش بیاورد. نمازگزار كه به دنبال كمال است و زبانش در شبانه روز پنج نوبت نماز می‌خواند و به وسیله نماز زبان خود را معطر و عطرآگین می‌كند و همه ذكر نماز را با صداقت و راستگویی بیان می‌كند، آیا حاضر می‌شود با این زبان دروغ بگوید؟ نمازگزار در مقابل پیشگاه الهی می‌ایستد، ا... اكبر و ذكرایاك نعبد و ایاك نستعین می‌گوید، باید برخاسته از صداقت باشد، راستگو باشد، اگر می‌گوید خدا بزرگتر از هر چیز است، فقط او را بپرستد و از او یاری بطلبد، مفهوم این ذكر را در زندگی پیدا كند، فقط خداوند را بزرگ بداند و كسی كه خدا را بزرگ دانست از هیچ قدرتی نمی‌ترسد. اگر در نماز بگوییم كه خدا بزرگ است، ولی از كوچكترین قدرت بترسیم با روح نماز سازگاری ندارد. بهترین راستگو نمازگزار واقعی است. بعضی راستگو نیستند، حتی خداوند او را دروغگو به حساب می‌آورد. امام صادق(ع) می‌فرماید: و هرگاه تكبیره الاحرام گفتیم همه چیز را از آنچه كه در آسمان و زمین است در مقابل خداوند كبیر و متعال كوچك و ناچیز بشماریم، مگر كبریایی و بزرگی خداوند متعال را، زیرا خدای تعالی از قلب بنده خویش مطلع و آگاه است اگر او تكبیر بگوید و حال آنكه در قلب او عوارض و موانعی از حقیقت تكبیر وجود داشته باشد، یعنی كبریایی و عظمت خداوند را به حقیقت ناچیز انگاشته و میل به غیر او دارد. در این صورت خداوند خطاب به او می‌فرماید: ای دروغگو! آیا با من نیز خدعه می‌كنی؟ و مرا نیز همانند دیگر خلایق من، العیاذ با... فریب می‌دهی؟ سوگند به بزرگی و جلالتم، كه حلاوت و شیرینی ذكر و مناجتم را بر تو حرام می‌نمایم و تو را از نزدیك شدن به خودم محروم نموده و حایلی بین خود و تو قرار می‌دهم، توفیق قرب مرا پیدا نكنی و سرور و خوشحالی مناجاتم را از تو سلب می‌گردانم كه لذت مناجاتم را احساس نكنی. همان طور كه در نماز دروغ نمی‌گوییم، باید در غیر نماز هم دروغ نگوییم، حالا چه دروغ كوچك یا بزرگ، با شوخی یا جدی. همه اینها گناه است و در نامه عمل انسان نوشته می‌شود و همین طور مانع كمال نماز است و انسان را از توفیق نماز واقعی سلب می‌كند. همین دروغ انسان را از نماز شب محروم می‌كند. امام صادق(ع) می‌فرماید: كسی كه دروغ می‌گوید، پس به خاطر آن دروغگویی از نماز شب محروم می‌شود.