به گزارش «نماینده» رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس منتقدان برجام را به عدم آشنایی با مسائل بین المللی متهم کرده است. همان کسی که ۱۷ سال پیش مسئول ستاد افغانستان در وزارت امورخارجه بود و ۱۶ سال پس از قتل عام دیپلمات های کشورمان در مزارشریف گفت: گوشت را دست گربه دادیم! چند سال بعد بروجردی درباره عواقب برجام چه خواهد گفت؟!
به گزارش رجانیوز، گزارش تخصصی کمیسیون برجام بازتاب گسترده ای داشت و واکنش های مختلفی را برانگیخت. اما شاید در این میان قابل تامل ترین واکنش مربوط به برخی از اعضای همین کمیسیون باشد که به بهانه های مختلف سعی دارند این گزارش را به حاشیه رانده و علیه آن فضاسازی کنند.
یکی از این واکنش های عجیب و غریب را سه روز پیش علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس از خود نشان داد و در مصاحبه ای گفت: برخی از این دوستان مقصر نیستند، کمتر با مسائل بین‌المللی در این سطح آشنایی دارند. با همه صداقتی که دارند، نوع مصاف با قدرت‌های جهانی متفاوت است!
بروجردی از کدام آشنایی با مسائل بین المللی می گوید و کارنامه وی در این زمینه چیست؟ گزارش پیش رو به بازخوانی یک از صفحات این کارنامه می پردازد؛ مزارشریف.
۱۷ سال پیش (۱۳۷۷) در حالی که طالبان با حمایت آشکار پاکستان اغلب شهرهای بزرگ افغانستان را اشغال کرده بود، دیپلمات های کشورمان پس از سقوط کابل، سفارت را ترک کرده و به شهر مزارشریف نقل مکان کردند تا ادامه ماموریت های خود را در کنسولگری ایران در این شهر پیگیری کنند. طالبان پیشروی خود به سمت مزار شریف را آغاز کردند و اواسط مرداد کمتر کسی بود که پیش بینی کند مزارشریف سقوط نخواهد کرد. در حالی که مسئولان وزارت خارجه وقت اجازه خروج دیپلمات ها از شهر را نداده بودند، اوضاع چنان وخیم بود که سفیر به تنهایی مزارشریف را ترک کرد. علاء الدین بروجردی معاون وقت وزیر امورخارجه و مسئول ستاد افغانستان به دیپلمات ها گفته بود، پاکستان امنیت کنسولگری را تضمین کرده و جای نگرانی نیست.
۱۷ مراد ماه آخرین خبر توسط خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی از مزارشریف به تهران مخابره شد. خبری که محمود صارمی فرصت پیدا نکرد آن را تمام کند؛ «مزار شریف سقوط کرد. هفدهم مرداد ماه ۱۳۷۷، اینجا محل کنسولگری ایران در مزار شریف است، من محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران هستم، گروه طالبان چند ساعت پیش وارد مزار شریف شدند. خبر فوری، فوری .مزار شریف به دست طالبان سقوط کرد، عده ای از افراد طالبان در محوطه کنسولگری دیده می شوند به من بگویید که چه وظیفه ای ...»
شهر سقوط کرد و افرادی مسلح وارد کنسولگری شده و همه را به رگبار بستند. در این جنایت هولناک ناصر ریگی، محمدناصر ناصری، کریم حیدریان، محمدعلی قیاسی، رشید پاریاو فلاح، نورالله نوروزی، حیدرعلی باقری و محمودصارمی به شهادت رسیدند.
در این واقعه الله‌مدد شاهسون به طرز معجزه آسایی نجات یافت و پس از مدت ها پیاده روی و عبور از مهلکه های خطرناک خود را به ایران رساند. پیکر شهدا بیش از یک ماه بعد در نزدیکی کنسولگری پیدا شد و به کشور بازگشت اما یک نفر در میان شهدا نبود؛ مجید نوری نیارکی.
هنوز هم پس از گذشت ۱۷ سال سرنوشت وی روشن نشده است. مرداد ماه امسال فرزند این دیپلمات کشورمان در نامه ای به رئیس جمهور از نامعلوم بودن سرنوشت پدر و بی توجهی ها گلایه کرد و نوشت؛ «سوالی که سال‌هاست ذهن ما را به خود مشغول کرده و پاسخی برای آن نمی‌یابیم این است که چرا هیچ‌کس در رابطه با این حادثه پاسخگو نیست؟ چرا مسوولان آن زمان وزارت امور خارجه یعنی آقای خرازی، وزیر خارجه وقت، آقای بروجردی، معاون آسیا و اقیانوسیه و حدادی، سفیر به خاطر این اشتباه استراتژیکی که انجام دادند و ۹ خانواده را عزادار کردند، پاسخگو نیستند؟ چرا وقتی شرایط مزار شریف افغانستان بحرانی شد، به دیپلمات‌های این کنسولگری اجازه ندادند که به کشور بازگردند؟...چرا هیچکدام از این افراد بابت سهل‌انگاری که انجام دادند مورد سوال قرار نگرفتند؟ و هیچ‌گونه پاسخی به سؤالات خانواده‌ها ندادند؟ چرا در طی ۱۷ سال که از این حادثه می‌گذرد هیچ‌گاه مسوولان خاطی حتی حاضر نشده‌اند بابت اشتباهی که کرده‌اند از خانواده‌ها عذرخواهی کنند و حتی به پست‌های حساس‌تری هم ارتقا درجه یافته‌اند؟ اگر هم مسوولان وقت ایران خود را مقصر نمی‌دانند و نوک پیکان را به سمت پاکستان نشانه می‌گیرند و این کشور را مسوول می‌دانند چرا از پاکستان مطالبه غرامت نمی‌کنند؟»
سرنوشت نوری نیارکی تنها ماجرای غمبار مزارشریف نیست. آنچه بر تنها بازمانده و بازگشته از آن مهلکه گذشت، خود داستان دیگری است. به جای آنکه مانند قهرمانی ملی با شاهسون برخورد شود، وی را منزوی و حتی پیش از موعد بازنشست می کنند و توجهی به روایت وی از فاجعه نمی شود. او اینک در یکی از روستاهای اطراف مشهد مشغول کشاورزی است!
البته امسال با اکران فیلم سینمایی مزارشریف گرد غربت تا حدی از چهره این حادثه غمبار زدوده و توجه ها به آن معطوف شد. فیلمی که به گفته دست اندرکاران آن، عده ای دوست نداشتند به نتیجه برسد و ترجیح می دادند به دست فراموشی سپرده شود.
سالها بعد مشخص شد حمله به کنسولگری ایران برنامه ای حساب شده از سوی سرویس اطلاعاتی ارتش پاکستان بوده تا جمهوری اسلامی را به جنگ با طالبان بکشاند. هدفی که با درایت رهبر معظم انقلاب ناکام ماند. نکته جالب خوش خیالی و محاسبات غلط وزارت امورخارجه در اعتماد به تضمین امنیتی پاکستان بود. همان کسانی که قرار بود جلوی تعرض طالبان را بگیرند، خود دست به جنایت زدند و هرگز هم تحقیقی در این رابطه انجام نشد و جنایتکاران بازخواست نشدند!
سال گذشته بروجردی در برنامه زنده تلویزیونی شناسنامه گفت: «معاونین وقت وزارت خارجه توافق نکردند که دیپلمات‌ها و خبرنگاران را از افغانستان بیرون ببریم و قرار شد مسوولیت را به نیروهای امنیتی پاکستان محول کنیم و به اصطلاح گوشت را به دست گربه دادیم»!!
حال پس از ۱۷ سال بروجردی منتقدان برجام را به نداشتن تجربه بین المللی متهم کرده و مدعی است نوع مصاف با قدرت های جهانی را می داند. آنهایی که نوع آشنائیشان با مسائل بین المللی و محاسبه درباره گروهی مانند طالبان و حامیانش چنین خسارتی به بارمی آورد، آیا چند سال دیگر در توجیه عواقب برجام خواهند گفت؛ گوشت را به دست گرگ دادیم؟!