به گزارش «نماینده»، حجت‌الاسلام علی قهرمانی مدیر مؤسسه فرهنگی ندای فطرت  درباره یکی از عناوین دهه کرامت مبنی بر «قم؛ مأذنه اسلام ناب محمدی(ص)، سبک زندگی ولایی» گفت: سبک زندگی اسلامی برخلاف مدل‌های دیگر آن یک سری ارکان و مبانی دارد، این نظام ارزشی، بسیار مهم است که حدود و ثغور و حد و مرز زندگی را مشخص می‌کند که ما از چه حریم‌هایی نباید بگذریم.

وی اظهار داشت: جایگاهی که این مرز را مشخص می‌کند ولایت است و آن در مرتبه اول از آنِ خداست؛ «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا» و سپس اولیاء الهی اعم از شهدا، صلحا و صدقین هستند که چارچوب الهی را مشخص می‌کنند؛ «النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِینَ».

مدیر مؤسسه فرهنگی ندای فطرت با بیان اینکه «ولایت» رکن رکین سبک زندگی دینی است، تصریح کرد: همه چیز سبک زندگی به این ولایت خدا و اولیاء بستگی دارد اینکه ما در مواجهه با مسائل گوناگون بفهمیم آیا این مسئله در دین هست یا نه، آموزه دینی هست یا نه، راه و روش زندگی هست یا نیست، از طریق حب و بغضی که اولیاء خدا دارند اصل ماجرا، درست یا نادرست بودن آن برای ما مشخص می‌شود.

وی ادامه داد: چون ما به طور مستقیم به خدا دسترسی نداریم، ولی خدا را در نظر بگیرید؛ اگر ولی خدا نسبت به یک مسئله‌ای بغض داشته باشد می‌فهمیم که آن مسیر، مدل، روش و این کار صحیح نیست. بنابراین از نحوه دوست داشتن و دوست نداشتن ولی خدا می‌فهمیم که کدام الگو و قالب رفتاری درست یا نادرست است.

قهرمانی ابراز داشت: در واقع آنچه که سبک زندگی دینی را سبک زندگی دینی می‌کند، ولایت داشتن نسبت به خدا و اولیاء خداست؛ یکی از بهترین مسائل که در این زمینه به ما درس می‌دهد حضرت معصومه(س) است.

وی درباره نشانه‌های کسی که دوست خدا می‌شود، گفت: کسی بالاترین درجه را دارد که بیشترین تسلیم را از خدا و ولی خدا دارد که در زمان حضرت رسول(ص) شخص پیامبر و در زمان حیات ائمه اطهار امامان معصوم علیهم‌السلام از اولیای الهی هستند و دوست خدا سعی می‌کند دین را از سنت اهل‌بیت(ع) بگیرد

* حضرت عبدالعظیم(ع) سالی یکبار خدمت امام معصوم می‌رفت و دینش را عرضه می‌کرد

مدیر مؤسسه ندای فطرت گفت: مکتبی که در قم براساس مکتب اهل‌بیت، شاگردی حضرت معصومه و علمایی که پای شاگردی حضرت معصومه شکل گرفته‌اند، از ابتدای تاریخ شکل‌گیری قم وجود داشته و همیشه این روال بوده است. این مکتب که به مکتب قم معروف می‌شود، فقط اختصاص به قم ندارد، حضرت عبدالعظیم(ع) که دانش‌آموخته این مکتب است، سالی یکبار خدمت امام معصوم می‌رفت و دینش را عرضه می‌کرد؛ آموخته‌هایی که از این بزرگواران فرا گرفته بود را خدمت آنها بیان می‌کرد که آیا درست است یا خیر. چنین مکتبی را در سیره نزدیکان اهل‌بیت علیهم‌السلام، شاگردان و فرزندان اهل‌بیت(ع) داریم.

وی خاطرنشان کرد: یکی از مؤلفه‌های ولایت‌مداری، میزان محبت به ولی خداست، حضرت معصومه به خاطر محبت درد و رنج بیماری را به جان خرید و دیگر نتوانست راه را ادامه دهد و در قم ماند و یادگاری برای اهل قم و شیعیان قم شد.

قهرمانی به بیان مثالی در خصوص ولایت‌پذیری یکی از اصحاب حضرت رسول(ص) پرداخت و گفت: عبدالله بن عمر بن العاص می‌گوید: خدمت رسول خدا رسیدم و گفتم یک نفر را به من معرفی کنید که وقتی به رفتار او نگاه می‌کنم واقعاً مطمئن باشم که او اهل بهشت است. حضرت فرد خاصی را معرفی کردند، عبدالله بن عمربن العاص، هر چه در زندگی این فرد نگاه کرد دریافت که او یک زندگی عادی دارد و اعمال او را خودش نیز در زندگی دارد. با خود گفت این فرد چه دارد که یقیناً اهل بهشت است، اما خودش ممکن است بهشتی باشد یا نباشد.

وی افزود: عمر بن عبدالله پرسید تو چه داری که به من نشان نمی‌دهی، آن مرد گفت من زندگی‌ام همین است. عمربن عبدالله گفت حتماً یک چیزی در زندگی تو وجود دارد وگرنه حضرت رسول(ص) تو را معرفی نمی‌کرد. عمربن عبدالله سؤالات متعددی کرد تا به این سؤال رسید و پرسید آیا اگر یک فردی کوچکتر از تو باشد اما می‌دانی که خدا او را منصوب کرده و باید بدون چون و چرا سخن او را بپذیری، آیا می‌پذیری یا نه!؟ آن فرد گفت، وقتی ولی خداست، چرا نپذیرم؟ عمربن عبدالله گفت، من اینگونه نیستم. همان جا به خودش نهیب زد و گفت این نکته کلیدی است که حضرت رسول(ص) می‌خواست به تو بگوید.

* کسی اهل بهشت است که ولایت الهی را در سبک زندگی‌اش مبنا قرار دهد

مدیر مؤسسه ندای فطرت با تأکید بر اینکه کسی اهل بهشت است کسی اهل نجات است که زندگی‌اش مبنای دینی داشته باشد و در سبک زندگی‌اش، ولایت را اساس قرار دهد، اظهار داشت: چنین فردی می‌داند کسی که ولی خداست از جانب خدا اذن امر کردن دارد و انسان باید در مقابل او کرنش و تواضع داشته باشد و ما این را در سیره رفتاری اهل‌بیت(ع)، دوستان و یارانشان نسبت به یکدیگر می‌بینیم.

وی عنوان کرد: تا زمانی که رسول‌ خدا(ص) رسول است، نمی‌بینم که حضرت امیر(ع) اظهار فضلی کند. همچنین امیرالمؤمنین(ع) در زمان حیات پیامبر اکرم(ص) سخنرانی نمی‌کند و اگر حرفی می‌زند می‌گوید «إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ مُحَمَّدٍ(ص)»؛ من بنده‌ای از بندگان پیامبرم و ما باید این بزرگواران را الگوی خویش در زندگی قرار دهیم.