به گزارش «نماینده»، بازیابی اصولگرایی برای شرکت در انتخابات اسفندماه، بعد از نتيجه در انتخابات ریاست جمهوری و تلاش برای یکپارچه کردن گروه های اصولگرا از واجبات امروز اصولگرایان است و اهمیت این مسئله تا بدانجا روشن است که حتی گروه های سیاسی اصولگرا در مرکز که غالباً تفاوت های عمده ای با هم دارند، اکنون گام هایی را برای حصول وحدت اصولگرایی برداشته اند. احساس خطر از تکرار آنچه در انتخابات ۹۲ رخ داد و پیروزی ضعیف جناح مقابل، آن هم بخاطر عدم وحدت در جریان اصولگرایی، باعث شده است تا باهنر حرف از اتحاد با پایداری بزند و آیت الله یزدی و موحدی و مصباح دور یک میز جمع شوند.
اما تلاش برای وحدت زمانی جواب می دهد که تمامی بدنه اصولگرایی احساس نیاز کرده باشند. به عبارتی وحدت دستوری نیست که مرکزیت یک حزب در تهران برای آن به نتیجه برسد و نیروهای احزاب در شهرهای مختلف به آن عمل کنند. مسلماً این موارد باید همزمان پیش برود. اگر که قرار است در اصفهان وحدتی میان گروه های مختلف اصولگرایی ایجاد شود، این اتفاق باید در اصفهان و با محوریت گروه های اصفهانی رخ دهد. در انتخابات های گذشته نیز بارها ذکر کردیم که این رویه گروه های سیاسی اصفهان که طی آن صرفاً منتظر نظر تهران و مرکز می شوند، رویه در شأن و منزلت اصفهان نیست و جایگاه اصفهان بسیار رفیع تر از این گونه رفتارهای سیاسی است.
بر همین اساس و با توجه به اینکه چندی است جمعی متشکل از برخی احزاب و سیاسیون اصفهان به همین منظور تشکیل شده و تلاش ها برای ایجاد وحدت جدی تر گشته است، در ادامه اجمالاً به بررسی راهکارهای ایجاد وحدت در میان گروه های سیاسی اصفهان می پردازیم، گرچه فهم این گونه مسائل برای کسانی که عادت کرده اند همه چیز و همه کس را با عینک باند و سهم خواهی ببینند، مشکل خواهد بود. کسانی که چون فقط در همین فضاها تنفس کرده اند، همه را چون خویش می پندارند و استشمام هوای تازه برایشان چون سم است، لذا بر آن ها هرجی نیست که الفبای وحدت را ندانند و نیآموزند.
درک لزوم وحدت در شرایط فعلی
اولین نکته ای که برای رسیدن به وحدت لازم است، درک لزوم وحدت توسط گروه های مختلف اصولگرایی است. نگاهی درست به شرایط شهر و کشور، داشتن تحلیلی واقعی و نه بر پایه خیال و گمان، یادآوری مبانی مشترک و اصول و ارزش های یکسان و مواردی از این دست، اولین قدم در راه رسیدن به وحدت است. جریان اصولگرایی در شهر باید متوجه باشد که خطر در یک قدمی است. جریان مقابل برای انتخابات کارگروه ویژه دارد و نه از اکنون، بلکه از فردای انتخابات ریاست جمهوری مشغول برنامه ریزی برای انتخابات ۹۴ بوده است. اگر گروه های مختلف اصولگرایی درک درستی از شرایط فعلی داشته باشند و با نگاهی واقع بینانه به عرصه سیاست شهر بنگرند، متوجه خواهند شد که اکنون زمان پافشاری بر روی اختلافات نیست و چه بسا اختلافات داخلی، موجودیت سیاسی کل جریان را به خطر بیندازد.
باور کردن اتمام دوران پدرخواندگی
قدم بعدی در راستای وحدت میان گروه های اصولگرایی، باور این نکته است که دوران پدرخواندگی برای شهر و سیاست آن تمام شده است. گروه های اصولگرایی که خود را صاحب شهر، آنچه در آن می گذرد و سیاست های آن می دانند، باید به این باور برسند که اوضاع شهر تغییر کرده و مانند سابق نیست که بتوانند با نادیده گرفتن سلایق گروه های مختلف به تصمیم‌گیری يک جانبه برای شهر ادامه دهند. توجه به آنچه که در انتخابات شورای شهر رخ داد و همچنین روند شوا در این دو سال، می تواند راهنمای خوبی برای درک دوران جدید باشد. تمامیت خواهی گروه هایی که خود را بزرگ شهر می دانند، همیشه نقطه ای برای افتراق جریان اصولگرایی بوده است. رتبه بندی جریان های اصولگرایی و برخورد با بقیه گروه ها از موضع بالاتر، عموماً تلاش ها برای ایجاد وحدت را به شکست کشانده است. در یک کلام ذهنیت وحدت با ما و پیگیری این امر، بجای تلاش برای وحدت همه جانبه بر اصول، آفت همیشگی ایجاد وحدت در اصفهان بوده است. آفتی که متاسفانه ممكن است دامن جمع تازه تشکیل شده را نیز بگيرد و این خطری است که می تواند حرکت را شروع نشده پایان دهد.
نگاه به آینده، جایگزین ماندن در گذشته
لازمه دیگر وحدت گروه های مختلف سیاسی در اصفهان، گذشتن از گذشته است. تلاش برای انتقام جویی و یا تلافی سال های گذشته، روز به روز اصولگرایی را از وحدت دور می کند. اگر بنا باشد که برای هر قدمی در آینده به دنبال بهانه ای در گذشته بود، هیچگاه نمی توان رو به جلو حرکت کرد. آنچه که در گذشته میان اشخاص و یا گروه های مختلف رخ داده است، نباید مانعی برای وحدت در آینده بشود. مسلماً در پیشینه تمام گروه ها، لیستی از اشتباهات وجود دارد، حال کم یا زیاد. اما پافشاری بر روی اشتباهات گروه مقابل و سد کردن این اشتباهات در راه ایجاد وحدت، امری خلاف عقل و منطق است.
متوقف نکردن جریان در اشخاص
اصرار و پافشاری گروه ها بر روی افرادی که محل مناقشه و اختلاف اند، وحدت را به بن بست می کشاند. اتفاقی که در جریان انتخاب رئیس شورای شهر در سال اول رخ داد و شاید همین امر باعث شد که دیوار وحدت در شورا تا این اندازه ترک بردارد. مسلماً هنگامی که قرار است با گروهی دیگر در زیر یک پرچم قرار گرفت، نمی توان انتظار داشت که خواسته های گروه مطبوع من به شکل ۱۰۰ درصدی تامین بشود و طرف مقابل تنها با شرایط من کنار بیاید. افرادی که محل مناقشه اند و حضورشان باعث مختل شدن جریان وحدت می شود، باید خود کنار بروند، که این میدان جایی برای سهم خواهی های بی مورد نیست. گذشتن از خواسته های گروهی و فرقه ای و تمرین پذیرفتن دیگران از اصول اولیه وحدت است. گاهی این خواسته ها به شکل اصرار بر روی فردی خاص و حاشیه دار است و و گاهی به شکلی دیگر. در هر حال باید اموخت که از آنچه که مطلوب من و گروه من است، گذر کرد.
رفتار به عدالت میان گروه های مختلف سیاسی
عدالت با مساوات متفاوت است و عدالت به معنای قرار دادن هر شیء بر سر جای خودش است. اگر قرار باشد در ساز و کار وحدت بین گروه‌ها با عدالت رفتار شود، باید دقت نمود که جايگاه و پشتوانه اجتماعي هر گروه و هر تشکل چه میزان است و با توجه به جايگاهي که دارد، با آن رفتار شود. حضور تشکل‌ها و احزاب یک نفره که نه کارویژهای غیر از زمان انتخابات دارند و نه اثرگذاری در شهر، در کنار گروه ها و احزابی که به صورت جدی در شهر، بدنه دارند و در طول سال فعال هستند، جدای از عدالت بوده و خلاف عقل است. اگر قرار است به این احزابی که تنها اسمی دارند و بس، بهایی داده شود، این بها باید كمتر از ديگر تشكل‌هاي فعال شناسنامه‌دار باشد.
بایستی ضابطه‌مند بود، و نه سلیقه محور
وحدت ساز و کار می خواهد و برنامه ریزی. زمان کار هیئتی و پیش بردن کارها با کدخدامنشی گذشته است. اگر قرار است وحدتی جامع میان تمام گروه های اصولگرایی رخ دهد، این وحدت باید بر اساس ساز و کار مشخص و منطقی پیش برود. نمی توان براي اشخاص در وحدت وزن قائل شد و آن ها را در کنار تشکل ها و احزاب فعال و شناسنامه دار نشاند. در صورتی که قرار باشد در ساز و کار وحدت علاوه بر گروه های شناسنامه دار و ریشه دار، حضور اشخاص هم دیده شود، این حضور باید تعریف شده و همچنین اشخاصی با تمام سلایق سیاسی را در بر بگیرد و نه تنها افرادی با سبیقه های سیاسی یکسان.
رعايت شأن علما و بزرگان سياسي شهر
جامعه سياسي اصفهان عادت كه در ابتدا پاي علما را وسط بكشد و در نهايت بدون توجه به توصيه‌هاي آنها يك گام غيرمنطقي بردارد بايد طوري از ظرفيت علما و بزرگان شهر استفاده كرد كه شأن ايشان پايين نيايد. اگر تصميم‌گيري در همه امور چالش‌برانگيز را به عهده علما بگذاريم، ميزان مخالفت‌ها با آن تصميم زياد مي‌شود و نتيجه‌اي جز مخالفت با نظر نهايي علما نخواهد داشت. دیگر زمان رودربایستی‌های سیاسی گذشته است. این به معنای عدم پیروی از بزرگان شهر نیست. جایگاه بزرگان شهر که محل احترام تمام سلیقه ها هستند باید حفظ و حتی تقویت شود، اما این نمی تواند به معنای نادیده گرفتن حق تشکل ها در اظهار نظر و دخالت در تصمیم گیری باشد. لذا اگر بنا است که وحدتی شکل بگیرد، باید تمام جزئیات آن از ب بسم الله تا تای تمت روش مند و دارای ساز و کاری منطقی و مورد قبول همه طرف ها باشد.
عدم حذف گروه‌ها به بهانه‌هاي واهي و سليقه‌اي
عادت كرده‌ايم برخي گروه‌ها و افراد را به بهانه‌هاي مختلف حذف كنيم و با برچسب‌هاي مختلف اين گروه‌ها را در جمع‌هايمان نپذيريم. اين اقدام يك نتيجه دارد و آن چيزي نيست غير از شكست عملي وحدت!
اگر قرار باشد وحدتي بين گروه‌ها و تشكل‌هاي اصولگراي اصفهان محقق شود، اين وحدت بايد همه گروه‌ها را شامل شود. حال اگر گروهي يا تشكلي به ميل خود نخواهد با وحدت هم‌سو شود، موضوع ديگري است؛ ليكن اينكه يك گروه را به بهانه تندروي، گروهي ديگر را بهانه كندروي و فردي را به دليل اختلاف سليقه سياسي در جمع وحدت راه ندهيم، خودمان با دست خودمان وحدت را خدشه‌دار كرده‌ايم.