شناسهٔ خبر: 130943 - سرویس مجلس
منبع: هفته نامه نماینده

«احمد حمزه» نمایندۀ مردم استان کرمان در مجلس در گفت وگو با هفته‌نامه «نماینده»:

بعضی از مناطق کشور تنها ۲-۳ ساعت آب لوله‌کشی دارند

احمد حمزه بخش قابل‌توجهی از روستاها هنوز فاقد آب آشامیدنی هستند و آب در مناطق لوله‌کشی شده تنها دو سه ساعت در شبانه‌روز وجود دارد و باقی ساعات مردم باید از تلمبه‌های کشاورزی استفاده کنند که اصلاً زیبنده نیست.

به گزارش هفته نامه «نماینده»، شهرستان کهنوج از سال ۱۳۸۲ به بعد به پنج شهرستان تقسیم شده است. قلعه‌گنج، رودبار جنوب، فاریاب و منوجان شهرهایی هستند که قبلاً بخشی از این شهرستان بودند و به‌تدریج از آن جدا شده و به شهرستان‌های مستقلی درآمدند. «احمد حمزه» نمایندۀ دورۀ دهم از حوزۀ انتخابیۀ کهنوج و منوجان و رودبار جنوب و قلعه گنج و فاریاب در استان کرمان است. وی توانست با کسب ۷۹۲۴۳ رأی از مجموع ۱۶۷۱۱۰ رأی معادل ۴۷.۴۲ درصد آرا به مجلس دهم راه پیدا کند. همچنین کمیسیون بهداشت انتخاب حمزه برای خدمت به مردم در ساختمان سبز بهارستان است. آنچه در ادامه می‌خوانید مشروح گفت‌وگوی هفته‌نامه نماینده با احمد حمزه نماینده مردم حوزه انتخابیه کهنوج و منوجان و رودبار جنوب و قلعه گنج و فاریاب است.

*درباره مشکلات عمده‌ای که در حوزه انتخابیه جنابعالی وجود دارد، توضیح بفرمایید.

منطقه ما تقریباً محروم‌ترین منطقه کشور است و  به لحاظ توسعه‌یافتگی در همه زمینه‌ها پایین‌ترین شاخص را در سطح کشور دارد. مشکلاتی همچون آب، برق، جاده و... و. از مسائل مورد توجه در این زمینه است. زیرساخت‌های لازم در این زمینه فراهم نشده است. اقتصاد مردم منطقه عمدتاً کشاورزی است بنابراین بیشتر مشکلات مردم در این زمینه است.

*مشکلات موجود در این بخش را چه چیزهایی تشکیل می‌دهد؟

از جمله می‌توان به چاه‌های بدون پروانه اشاره کرد. این منطقه تعداد زیادی چاه دارد که فاقد پروانه است. زمانی که چاه‌ها حفاری می‌شدند دولت بر آن چندان حاکمیتی نداشت و مردم نیز نیازی نمی‌دیدند که به دنبال اخذ پروانه برای چاه‌هایشان باشند. اما امروز این مسئله به یک معضل تبدیل شده است. البته حدود یک ماه پیش وزیر کشاورزی و وزیر نیرو در سفری به این منطقه آمدند و از نزدیک از این مسئله بازدید کردند و قول دادند تا به نحوی مسئله چاه‌های فاقد پروانه منطقه را حل کنند.

*تأمین آب کشاورزی چگونه است؟

آب کشاورزی عمدتاً از طریق چاه‌ها تأمین می‌شود، آب شرب نیز به همین شکل؛ ازاین‌رو متأسفانه مشکل تأمین آب کشاورزی و آب شرب دومین معضل منطقه به شمار می‌رود.

در بحث آب آشامیدنی از میان ۵ شهرستان سه شهر کهنوج منوجان و قلعه گنج با بحران شدید آب مواجه هستند. آب با ای سی بالا بین ۱۵۰۰-۱۶۰۰ وارد لوله‌ها می‌شود که اصلاً قابل آشامیدن نیست.

*مردم آب آشامیدنی خود را چگونه تأمین می‌کنند؟

بخش قابل‌توجهی از روستاها هنوز فاقد آب آشامیدنی هستند و آب در مناطق لوله‌کشی شده تنها دو سه ساعت در شبانه‌روز وجود دارد و باقی ساعات مردم باید از تلمبه‌های کشاورزی استفاده کنند که اصلاً زیبنده نیست. رفع این مسئله عزم جدی از سوی وزارت نیرو را می‌طلبد که البته ایجاد شده و امیدواریم که تداوم یابد. آب آشامیدنی حق اولیه مردم برای زندگی است. ازاین‌رو باید این مسئله به‌صورت جدی پیگیری شود. عمده امر آب‌رسانی کشاورزی منطقه به شکل  سنتی یعنی غرق آبی انجام می‌شود که این مسئله منجر به اتلاف بالای آب می‌شود. مسئولان باید قبل از آنکه دشت جنوب کرمان همچون  بسیاری از دشت‌های دیگر دچار بحران شدید آب شود به دادش برسند. باید سیستم‌های مدرنیزه که نیاز به آب کمتری دارد را در منطقه رواج دهند. این مهم به بهره‌وری بیشتر در بخش کشاورزی کمک می‌کند.

البته در بخش کشاورزی  بحث دیگری وجود دارد و آن اسناد زمین‌های کشاورزی است. بخش زیادی از اسناد این زمین‌ها به نام منابع طبیعی صادر شده درحالی‌که این زمین‌ها سال‌های سال است که در تصرف مردم است. مسئولان باید فکری به حال آن کنند  تا مردم بتوانند از مزایای سند همچون دریافت تسهیلات از بانک‌ها و... استفاده کنند.

*با توجه به اینکه این منطقه به دلیل گرمای بالا نیازمند برق بالایی است در حال حاضر این حوزه انتخابیه از این لحاظ چه شرایطی دارد؟

هنوز بسیاری از روستاهای منطقه فاقد برق هستند و عمدتاً با افت ولتاژ برق به‌ویژه در فصل تابستان مواجه هستیم. این منطقه گرمسیری است و تابستان‌ها به روشن کردن کولرها نیازمندیم. حتی هنوز در این وقت از سال در این منطقه کولر گازی روشن می‌کنیم و این نیاز دارد که ۳-۴ پست عمومی فوق  توزیع در منطقه احداث شود. این موضوع را به وزیر نیرو اعلام کردم و امیدوارم که آن را پیگیری کنند.

*تعرفه برق این منطقه چگونه محاسبه می‌شود؟

در حال حاضر تعرفه برق این منطقه مانند تهران محاسبه می‌شود. یعنی تعرفه برق ما در این وقت سال با تعرفه مناطق سردسیر هیچ تفاوتی ندارد درحالی‌که ما اکنون در این منطقه کولر روشن می‌کنیم. این ظلم آشکاری در حق مردم است که باید اصلاح شود.

*شرایط جاده‌ای در حال حاضر در این حوزه انتخابیه چگونه است؟

در بحث جاده‌ای با مشکلات اساسی مواجه هستیم. هنوز بسیاری از جاده‌ها خاکی و یا غیراستاندارد است. مانند جاده‌های کهنوج و قلعه گنج و کهنوج و رودبار جنوب یا جاده‌هایی که منطقه ما را به استان‌های مجاور ارتباط می‌دهند. این مسیرها در صورت اصلاح نقش  بسیار مهمی در توسعه اقتصادی منطقه و رفع محرومیت می‌توانند ایفا کنند. به‌طور مثال اگر جاده فاریاب به استان هرمزگان  متصل شود ما می‌توانیم پل ارتباطی به شرق و مرکز کشور یا  بین شرق و غرب کشور شویم. ازاین‌رو وضعیت تردد مردم امروز به‌هیچ‌عنوان مناسب نیست حتی در روستاها این شرایط افتضاح است. از آنجایی که جزء محروم‌ترین و دورافتاده‌ترین مناطق کشور محسوب می‌شویم کمتر مورد توجه دولت قرار گرفته‌ایم.

*بخش صنعتی این منطقه چقدر فعال است؟

می‌توان گفت بخش صنعت منطقه اصلاً رشد نکرده است  به‌طوری‌که شاید ۵ صنعت متوسط به بالا در ۵ شهر این حوزه انتخابیه نباشد. صنایع کوچک وجود دارد اما صنایع بزرگ خیر. معادن تقریباً غیرقابل بهره‌برداری هستند و هیچ‌گونه بهره‌برداری از آن‌ها صورت نگرفته و غیرفعال هستند. بسیاری از این معادن به دلیل فراهم نبودن زیرساخت‌های جاده‌ای با عدم پیشرفت و توسعه همراه هستند و آن حجم ناچیزی که استخراج می‌شود عموماً به صورت خام و بدون فراوری است.

*آموزش و تحصیل در حوزه انتخابیه شما چه شرایطی دارد؟

باوجوداینکه در توسعه منابع انسانی بحث آموزشی اولویت یک منطقه است اما در این حوزه جز یک دانشگاه آزاد و چند دانشگاه پیام نور در ۵ شهرستان هیچ واحد دانشگاهی دیگری وجود ندارد. می‌طلبد که مسئولان محترم  وزرت علوم و بهداشت و درمان برای این منطقه فکری کنند. ما حقیقتاً در  آموزش‌های پایه‌ای مشکل اساسی داریم هنوز مدارس کپری در منطقه وجود دارد که شاید امروز در هیچ کجای کشور نباشد. معلمان منطقه غالباً معلمان غیربومی بودند که پس از گذشت زمان می‌روند. به همین دلیل کمترین آمار قبولی در کنکور مختص این ۵ شهرستان است  به‌طوری‌که شهرستان ۱۲۰ هزار نفری  رودبار جنوب امسال برای اولین بار در عمر خودش ۲ قبولی پزشکی داشت. این‌ها ظلم‌هایی است که در طول تاریخ به این منطقه شده و متأسفانه هنوز ادامه دارد.

*در پایان اگر حرف ناگفته‌ای دارید بفرمایید.

بیکاری در این منطقه بیداد می‌کند چون نه صنعت داریم و نه معدن و تنها اشتغال مردم کشاورزی است که البته به دلیل شرایط جوی این موضوع فصلی است و تنها ۵-۶ ماه از سال جریان دارد.

از سوی دیگر نیز این منطقه بالاترین آمار زادوولد را دارد. ما هنوز خانواده‌های ۵-۶ نفره و یا خانوارهایی تا ۶۰-۷۰ نفره داریم. عمدتاً این جمعیت را نسل جوان تشکیل می‌دهند چراکه به‌زودی ازدواج می‌کنند و زود هم بچه‌دار می‌شوند. و این نسل جوان تنها ۵- ماه از سال کار می‌کنند و بقیه سال بیکار هستند از این رومی طلبد مسئولان برای سرگرمی این افراد و برای دور ماندن از آسیب‌های اجتماعی آن‌ها فکر اساسی کند همچنین وزارت ورزش اقدامات ورزشی و تفریحی برای مردم این منطقه انجام دهد.