به گزارش «نماینده»، کم آبی، خشکسالی و بی توجهی مسئولین برای مردم این روستاها، مانند نمک روی زخم آزار دهنده است. بطوری که اگر پای درد دل هرکدام از اهالی بنشینید حرف هایی بس ناراحت کننده از وضعیت انسانی در این منطقه را خواهید شنید.

در این روستاها که شغل اصلی مردمانش کشاورزی و دامداری است، خشک شدن چشمه ها و چاه های آب اوضاع را وخیم کرده است و به نوعی ادامه زندگی غیر قابل تحمل شده است.

صدها رأس دام سبک و سنگین هر روز به علت این مشکلات در حال از بین رفتن و یا فروش اجباری  هستند و کشاورزان نیز با توجه به خشکسالی های اخیر و سال جاری مزارع خود را از ۱ تا ۱۰۰درصد از دست داده اند و محصولی را از اراضی خود برداشت نکرده اند.

در کنار این شرایط بحرانی آب و هوایی، یکی دیگر از مشکلات که به نوعی باعث ناراحتی مردم روستا شده است کم توجهی مسئولین بویژه بخشداری سرفیروزآباد است که طبق اظهارات برخی از مردم بومی این دو روستا آبرسانی به صورت نامنظم و هفت روز یکبار انجام می شود که این میزان آب نیز به هیچ عنوان جوابگوی نیاز آنها نیست.

روزهای دوشنبه هر هفته کامیونی که حامل تانکر آب شُرب از طرف بخشداری است برای روستائیان فرستاده می‌شود. به همین دلیل مردم روستا از صبح این روز ظرف های خود را تا پایین روستا می آورند و نوبت می‌گیرند.

مردم روستا از ساعات اولیه روز دوشنبه هر هفته ظرف های خود را تا پایین روستا می آورند نوبت و می‌گیرند.

اهالی روستا می‌گویند به دلیل خشک شدن آب چشمه های اطراف، حدود یک ماهیست که حمام نرفته اند.

اهالی روستا به دلیل خشک شدن آب چشمه های اطراف، حدود یک ماهیست که حمام نرفته اند و این امر موجب انواع بیماری های پوستی و موضعی در بین آنها شده است.

اهالی روستا پس از ساعت‌ها انتظار، از آمدن کامیون حامل تانکر آب ناامید شده و به خانه هایشان بازمی‌گردند.

در این روستاها عده‌ای مجبور به استفاده از آب چاه می شوند که هم آلوده است و هم فاصله اش تا منازل مسکونی خیلی زیاد است.

دام‌ها هم از آب گل آلود چاه ها نمی‌توانند استفاده کنند.

آقا سعدالله از اهالی روستای گامره، می‌گوید این تانکر آب ماه هاست که خالی و بدون استفاده در حیات خانه اش افتاده.

آقا سعدالله از اهالی روستای گامره، بدلیل نوشیدن آب های آلوده مبتلا به بیماری سنگ کلیه شده و روزانه مقدار زیادی دارو اسفاده می‌کند و برای درمان کاملش هیچ پولی ندارد.

عده ای دیگر که امکانات حداقلی نظیر تراکتور، و حیوانات بارکش را در اختیار دارند می توانند به چند کیلومتر دورتر از روستای خود مراجعه و آب آشامیدنی یک یا نهایتاً دو روز خود را فراهم کنند.

گاهی، غبارهای محلی هم به مشکلات مردمان این منطقه اضافه می‌شود.

کوچ اجباری تعدادی از اهالی روستای تیامین بدلیل خشکسالی و کم آبی

کودکان روستا ارزش قطره قطره آب را دیگر می‌دانند و در مصرف آن به خوبی صرفه جویی می‌کنند.

بی بی خانم از اهالی روستای تیامین می‌گوید هفته هاست که دیگر آبی از این شیر سرآزیر نمی‌شود.

تنها چشمه نزدیک به روستای تیامین هم که آب بسیار کمی دارد، سرشار از کرم زالو می‌باشد.

مردم روستا چاره ای جز استفاده از آب آلوده چشمه برای مصرف آشامیدن و شستشو ندارند.