نماینده - دولتمردان یازدهم وضعیت کنونی کشور را که از دولت سابق تحویل گرفته اند همانند وضعیت ایران پس از جنگ تحمیلی تصویر گر می شوند فارغ از آن که در آن برهه ایران چگونه بود و امروز چگونه است و آیا این مقایسه بهره ای از واقعیت دارد یا نه سوالی ذهن را آزار می دهد که اگر پرسیده نشود بخشی از حقیقت مغفول خواهد ماند .

مذاکره کنندگان هسته ای به دنبال چه چیزی هستند ؟

برداشته شدن تحریم ها نخستین پاسخی است که به سوال فوق داده می شود و سوال این جا است که ایران پس از برداشته شدن تحریم ها چه خواهد کرد و یا به تعبیر صحیح تر چه بر سر ایران خواهد آمد ؟!

بهتر است پلی به تاریخ بزنیم !

آیت الله هاشمی رفسنجانی که در دهه ۶۰ سمت های مختلفی را بر عهده داشت از ریاست مجلس تا عضویت در شورای عالی دفاع و ...در خطبه های نماز جمعه ۱۴ اسفند ۱۳۶۰ به وضعیت ایران پس از جنگ پلی می زند و می گوید : امروز با وجود دو میلیون آواره در کشورمان درست و گوارا نیست که انسان در زندگی اسراف کند و مکتب اخلاق به ما می گوید مصرف را در زمان های مختلف فرق بگذارید ، در زمان جنگ نمی توان با اسراف زندگی کرد و البته این دوران در جامعه ما گذرا است و وقتی زندگی مردم عوض شد شرایط هم عوض خواهد شد ، ملاحظه نیاز ها و شرایط جامعه لازم است و روزی که مردم مرفه باشند بسیاری از خوشگذرانی ها جائز می شود ولی در محرومیت بسیاری از آن ها را نمی توان انجام داد.

شاید در بادی امر به نظر برسد که هاشمی اسراف را نکوهیده است ولی وقتی به کنه مطلب نگاه می کنیم مشخص می شود که هاشمی معتقد است در شرایط بعد از جنگ محدودیتی برای مصرف نیست .

او به صراحت می گوید که دوران اجتناب از اسراف گذرا است و چنین به نظر می رسد و بدیهی است که چنین استنباط شود که بعد از برطرف شدن خطر جنگ می توان اسراف کرد هر چند که شاید هاشمی اگر به عواقب حرفی که می زد مطلع بود آن حرف را نمی زد .

از این جملات که در اسفند ماه سال ۱۳۶۰ بر زبان رانده شد می گذریم و به دهه ۷۰ می رسیم زمانی که آیت الله هاشمی بر مسند قوه مجریه تکیه زده و با تغییر قانون اساسی و حذف پست نخست وزیری همه چیز در کف قدرت او است .

در این برهه افسار از تمایلات مصرف گرایانه و مسرفانه سرمایه داران برداشته می شود و میزان تورم در کشور به حدی می رسد که به گفته یکی از اصلاح طلبان از زمان کوروش به این سو بی سابقه بوده است .

افزایش تورم در کشور که باز شدن درباغ سبز غرب و امیدهای واهی دولتمردان زمینه ساز آن شده بود آشوب های اجتماعی را در کشور به شدت افزایش می دهد ، روی دادهای اجتماعی در اسلامشهر ، مشهد و قزوین موید این ماجرا است .

حال به موضوع هسته ای و توافق احتمالی آینده پلی می زنیم و این همانی دولتمردان را مروری مجدد می کنیم.

اگر وضعیت ایران امروز با وضعیت ایران پس از جنگ شبیه است که در بسیاری از جهات نیست آیا دولتمردان یازدهم که ظاهرا خود را ادامه دولت هاشمی می دانند به عواقب کاری که در ابتدای دهه ۷۰ از سوی کارگزاران در کشور پیاده شد و نتایجش به خرداد ۷۶ منتهی شد تامل کرده اند ؟!

اگر به فرض محال تحریم ها با توافق صورت گرفته برداشته شود درباغ سبز غرب به روی ایران باز شود و ...زندگی مسرفانه به دور از اقتصاد مقاومتی پیش گرفته شود مشکلات حل خواهد شد ؟!

سابقه دهه ۷۰ نشان از آن دارد که این مدل نگاه به روی دادهای کشور به بحران های اجتماعی منتهی خواهد شد و چه زیبا است که دولتمردان امید خود را از نتایج زود گذر توافق و برداشته شدن تحریم ها قطع کرده و به اقتصاد مقاومتی روی آرند و کشور را بیمه کنند .