به گزارش نماینده به نقل از حوزه،  بیایید لحظاتی بیندیشیم! به زمانی بیندیشیم که خشم، سراسر وجودمان را فرا می گیرد و دیگر جایی برای شور و شوق، باقی نمی ماند؛ به جای آرامش، تنش و اضطراب بر وجودمان مستولی می شود و از همه کس و همه چیز - و شاید بیش تر از همه از خودمان - خسته و دلزده می شویم؛ از کنش ها و واکنش هایی که می توانست به گونه ای دیگر رقم بخورد؛ از واژه هایی که کاش هرگز به زبان ما نمی آمدند! کاش می شد قدری از رفتارهای شتابزده و نابجای خود بکاهیم و با آرامش و متانت بیشتری با قضایا برخورد کنیم! آیا ما مقصریم یا عصر رایانه ها و تکنولوژی پیشرفته؟ شاید بتوان گفت که ما انسان هایی هستیم که آرامش را گم کرده ایم. در گذشته های دور، اجداد ما، در آرامش محض، زندگانی به سر می بردند. مردانی که بسیار شکیبا و صبور بودند و در هر لحظه از حیات خود، آرامش را می جستند و چه راحت به آن دست می یافتند. راستی بیایید دیگرگونه به زندگی نگاه کنیم و ببینیم کجای کار خطاست؟ و می باید چه کنیم و یا چه نبایست انجام دهیم؟ آیا می دانید اعتقادات مذهبی مهم ترین نقش را در آرامش افراد به عهده دارد؟ آیا می دانید پناه بردن به طبیعت، می تواند آرامش گم شده را به فرد باز گرداند؟ تاکنون به نقش ورزش و تأثیرات آن بر آرامش افراد اندیشیده اید؟ آیا باور دارید که نوع پوشش و تغذیه نیز در آرامش فرد، تأثیر بسزایی دارد؟

دلیل اصلی نگارش این نوشتار، پاسخ به مجموعه سؤالات بالا بوده است و به عبارت دیگر: ارائه راه کارهایی که بتواند فرد را به آرامش، رهنمون سازد.

نقش ایمان و اعتقاد، در آرامش

ایرانیان از دیرباز، دارای مذهب و دین بوده اند و هرگز در هیچ دوره و عصری به بی مذهبی کشیده نشده اند؛ گرچه گاه راه به بی راهه رفته اند. با ورود اسلام به ایران، مردم، با دین جدید آشنا شدند و در بسیاری از مناطق ایران، مردم داوطلبانه و بدون جنگ و خونریزی به دین جدید درمی آمدند و در حقیقت اگر علاقه و کشش مردم در میان نبود، اعراب هرگز نمی توانستند کاری از پیش ببرند. مذهب و وابستگی های آن، به روح انسان، کرامت و عزت خاصی می بخشد و هرچه این مذهب واقعی تر باشد، غنای این کرامت، افزون تر خواهد بود. در حقیقت، فردی که به خداوند اعتقاد دارد و با حضرت احدیت پیوند دارد، در پهندشت هستی هرگز خود را تنها و منزوی نمی پندارد و همیشه سعی دارد تا از جاده انسانیت عدول نکند؛ چرا که خدا را همواره ناظر و شاهد اعمال خود می داند. در این پیوستگی، انسان در هوای آرزوی تاریخی خویش، یعنی همان رسیدن به ابدیت، راه می پیماید. کم کم از قید تن، رها می شود و روشنفکرانه راه پیوستگی به معبود را می پیماید و در این راه به آرامشی بی کران دست می یابد؛ آرامشی که انسان را در اضطراب ها، ازدحام ها و تنش ها حمایت و همراهی می کند. انسانی که معتقد به خداست، در سختی ها و مصائب، بردبارتر و شکیباتر می شود، به پوچی نمی رسد و از طرفی همین که همواره کسی را دارد که حرف ها و دردهای تنهایی اش، را با او زمزمه کند، می داند که به یاریش می شتابد. هرچند در جامعه تنها باشد، امّا در خلوتش همیشه حضوری سبز را با تمام وجودش احساس می کند. حضوری که به خلوت او معنای دیگری می بخشد. انسانی که باور مذهبی در عمق جانش ریشه گرفته به دلیل کرامت انسانی و ارزشی

که برای خویش قائل است، سراغ بسیاری از معضلات اجتماعی نمی رود و خود این مسئله نیز باعث می شود که آرامش فرد بیشتر شود. روح عظیم انسانی با لطف، ایثار، گذشت و کمک به همنوع، روز به روز عظیم تر و پرشکوه تر می گردد. به همین دلیل، انسانی که به همنوع خود کمک می کند قبل از آن که طرف مقابل، احساس امنیّت خاطر را تجربه کند، خود فرد، با تمام وجود، آرامش خاطر را احساس می کند.

در تحقیقات اخیر، دانشمندان دانشگاه هاروارد به این نتیجه رسیدند که بیمارانی که اعتقاد مذهبی دارند، زودتر از سایر بیمارانِ مبتلا به همان بیماری، آرامش می یابند. به علاوه بیمارانی که خانواده هایشان برای آنها دعا می کنند، حتی بدون این که خود بیمار در جریان باشد، بهبودی بیمار سریع تر خواهد شد.

ما انسان ها، اگر معقتد باشیم که شگفت انگیزترین و عالی رتبه ترین مخلوق روی زمین هستیم، اگر بدانیم که چه قدرتی را خداوند در وجود ما به ودیعه نهاده است، هرگز دچار اضطراب، افسردگی و آشفتگی نمی شویم. بیایید از فردا هر بامداد زمزمه کنیم:

«ای کردگاری که مرا خلق کردی و از روح عالی خود، در تن خاکی من دمیدی! به من روحی دریایی عطا فرما تا در پناه این دل دریایی، تمام مصائب و مشکلات را تحمل کنم!

ای خدای من! لطف بی کران خود را شامل حالم بفرما تا هر آن، بر قدر و منزلت خویش آگاه تر گردم و لحظه به لحظه بر معرفت ذات تو آشناتر!

به من بیاموز که اگر خود، حلقه دوستی با تو نگسلم، تو این حلقه را نخواهی گسست! باشد که تو نیز لحظه ای مرا به خود وامگذاری و همواره به من آرامش عنایت فرمایی!».

تأثیر ورزش بر آرامش

اثر ورزش، بر آرامش روان، بر هر فردی آشکار و واضح است. از گذشته های دور، این گفته در بین مردم رایج بود: «عقل سالم در بدن سالم است». امّا به راستی اثرات ورزش بر جان و تن آدمی چیست و تا چه میزان، مقاومت فرد را در مقابله بإ؛ سس هیجانات و فشارهای روحی بالا می برد؟

بر اساس تحقیقات انجام شده بر روی افراد مختلف، ورزشکاران عموماً از توان بالاتری نسبت به دیگر مردم برخوردارند. این افراد روحیه شاد و سرخوشی دارند. معمولاًدر مقابله با مشکلات به آسانی، آرامش و ثبات روحی خود را از دست نمی دهند و مهم تر این که این افراد، تکیه گاه مناسبی برای خانواده و نزدیکان و دوستان خود محسوب می شوند.

رسول گرامی اسلام می فرماید: «سه ورزش را به فرزندان خود آموزش دهید: شنا، اسب سواری و تیراندازی».

دین اسلام به ورزش، به عنوان یکی از ملزومات زندگی روزمره نگریسته و مسلمانان را به انجام آن فرامی خواند. پیامبر(ص) و علی(ع)، هرگز کار خود را به دیگری واگذار نمی کردند و در جنگ ها و سفرها، پابه پای دیگران کار می کردند.

پس ورزش بر هر ایرانی از دو سمت و سو تأکید شده: یکی، از سوی تعالیم دین آسمانی اسلام و دیگری به عنوان یک هدیه و یادگار از اجداد و نیاکان.

تأثیرات فراوان طبیعت بر آرامش روان

آیا تا به حال در اخلاق مردم یک کشور، با اقلیم های متفاوت دقت کرده اید؟ بررسی خلقیات مردم یک کشور که مانند سرزمین ما داری تنوّع آب و هوایی است، نتایج شگرفی را پدید آورده است. محققان و روان شناسان به این نتیجه رسیده اند: مردمی که در کنار دریاها، رودخانه ها و مناطق سرسبز و خوش آب و هوا زندگی می کنند نسبت به کسانی که در کویر و یا مناطق شلوغ و پر رفت و آمد شهری زندگی می کنند دارای روانی آرام تر هستند. طبیعت به انسان، احساس سکون و زیبایی می بخشد. دیدن مناظر بدیع، نظیر کوهستان های زیبا و پوشیده از درختان جنگلی، آبشارهای زیبا و رودخانه ها به افراد، انبساط خاطر و شادی می بخشد و فرد، لبریز از شور و شعف می شود. اگر برنامه هفتگی خود را طوری تنظیم کنید که در طی هفته یک یا دو بار به دامن طبیعت پناه ببرید، خواهید دید که این کار چه اثرات شگرفی بر احساس و روان شما دارد. در شهرها، مناطق خوش منظره و پر درخت را برای قدم زدن انتخاب کنید. هرچه محیط انتخابی، از آلودگی های صوتی شهر بیشتر دور بوده و طبیعی تر باشد، احساس آرامش شما بیشتر و عمیق تر خواهد بود. صداهایی که به اصوات طبیعی مشهورند نیز به افراد، آرامش می بخشند. صداهایی نظیر آواز پرندگان، جویبار، آبشار، خش خش برگ ها و... امّا اگر امکان رفتن به دامان طبیعت برای شما فراهم نیست، محیط زندگی خود را سبز و خرّم کنید. در اتاق کارتان و در گوشه و کنار منزل، گلدان های سبز و طبیعی قرار دهید. این گیاهان، محیط خانه را زیباتر و دوست داشتنی تر می کنند. در ایران باستان، اعیاد و مراسم خاصی در رابطه با طبیعت برگزار می شد که قدیمی ترین آنها «وهار جشن» یا «جشن بهار» است. از جشن های دیگر، «مهرگان» یا «برداشت محصول» بوده است. مراسم «سیزده به در» نیز نمونه ای بارز از پناه بردن انسان به دامان طبیعت است. در سالیانی نه چندان دور، پدر بزرگ ها و مادربزرگ ها و خلاصه اجداد ما در خانه هایی می زیستند که درختان انبوه و سر به فلک کشیده ای داشت و گاه نهر آبی هم از میان درختان می گذشت. کف حیاط، یا سنگ چین بود و یا گلی که بوی خوب خاک از آنها برمی خاست. روی تخت، گلیمی پهن می کردند و بساط چای عصرانه و قلیان را به راه می انداختند. دورتادور حوض آبی خانه، گلدان های شمعدانی و یاس، چیده شده بود و داخل حوض، پر از ماهیان قرمز و رنگارنگ. آرامش آنها حرف اوّل را می زد. آیا به این شکل زندگی کردن، در آرامش یافتن آنها، تأثیر نداشته است؟ بی شک پاسخ، مثبت است.

تأثیر نوع و رنگ لباس بر آرامش روان

به عقیده روان شناسان، لباس، تأثیر بسزایی در آرامش ذهن افراد دارد. لباس هایی که رنگ های روشن و شاد دارند، تأثیرات فراوانی بر روحیه فرد می گذارند و به فرد آرامش، سکون و شادی و نشاط می بخشند. در حالی که لباس های تیره، باعث دلتنگی و در درازمدت، افسردگی ایجاد می کند. رنگ های تند و گرم، در ایجاد تنش، مؤثر بوده و نقش مهمّی را ایفا می کنند.

پزشکان و روان شناسان متخصص اطفال، به مادران توصیه می کنند که به نوزادان و کودکان، لباس های به رنگ قرمز نپوشانند؛ چرا که باعث افزایش عصبانیت و ایجاد تنش در کودکان می شود.

لباس های گشاد، باعث می شود اعصاب شخص آرام بوده و تنش را تا حد زیادی از فرد دور کند. لباس های گشاد برای کودکان نیز توصیه می شود. خصوصاً در مورد لباس منزل

باید حتماً از لباس های گشاد استفاده کرد. علاوه بر رنگ و اندازه لباس، جنس لباس نیز تأثیر بسزایی بر روان فرد دارد. لباس هایی که درصد نخ بیشتری دارند و یا این که کاملاً نخی هستند به فرد احساس آرامش می دهند. در دین ما نیز پوشیدن لباس های گشاد و آزاد با رنگ های روشن، توصیه شده. در مقابل از مسلمان ها خواسته تا از پوشیدن رنگ های تیره تا حد امکان امتناع ورزند.

نگهداری حیوانات و تأثیر آن بر آرامش روان

مطالعات محققان و دانشمندان نشان داده است افرادی که در خانه خود حیوانی را نگهداری می کنند، نه تنها با مشکلات، بهتر کنار می آیند، بلکه از اضطراب و نا آرامی آنها نیز کاسته شده و باعث طول عمر فرد نیز می شوند. زمانی که به حیوانی غذا می دهیم، او را نوازش می کنیم و یا این که حتی با حیوان حرف می زنیم، به نوعی به دنبال آرامش و ارضای امیال و احساسات خود هستیم و حیوان با ابراز شادی و حرکات خود، باعث آرامش ما می شود. کم تر خانه روستایی در ایران است که دام و طیور و پرندگان مختلف در آن وجود نداشته باشد. شمال ایران، نمونه بارزی بر تأیید این مدعاست. در غرب و شمال غرب ایران نیز همین روند ادامه دارد. در ایران قدیم، کم تر خانه ای پیدا می شد که چند ماهی و پرنده در آن وجود نداشت. حتی در آپارتمان های کوچک امروزی نیز آکواریوم و قفس پرندگان خوش آواز به چشم می خورد. در آیین آسمانی اسلام نیز بر نگهداری حیوانات و پرندگان تأکید شده است. به علاوه روان شناسان امروزی به والدین تأکید می کنند برای ایجاد حس طبیعت دوستی و آرامش فرزندان خود، در خانه، حیوانات متفاوتی را نگهداری کنند.

تغذیه و تأثیر آن بر آرامش روان

ایرانیان عهد باستان، گرچه از اصول علم تغذیه امروزی آگاهی نداشتند، امّا بر اساس تجربه و عقاید مذهبی خود تغذیه ای نسبتاً کامل داشتند. تغذیه ای که چهار گروه اصلی غذاها را شامل می شد و تمام نیازهای بدن را جوابگو بود. امروزه دانشمندان عقیده دارند تغذیه ایرانیان جزو کامل ترین تغذیه ها در دنیاست. علم تغذیه امروزی آشکار ساخته که مواد غذایی همان قدر که روی جسم، تأثیر می گذارند روی هیجانات و حالات روحی فرد نیز تأثیر گذارند. به دلیل شرایط اقلیمی ایران و تنوع مواد غذایی حاصله از این سرزمین و نوع عادات غذایی مردم، اکثر آنها سالم و تندرست اند. اینک دلایل این تندرستی را به تفکیک برمی شمریم:

مصرف سبزیجات: سبزیجات، جزو گروه غذاهای قلیایی هستند که در موقع ناآرامی به شخص کمک می کنند تا زودتر به آرامش برسد و با شرایط دشوار کنار آید. سبزیجات، در سر سفره های ایرانی به صورت های گوناگونی مشهود است. سبزی خوردن، جزو ملزومات اصلی سفره ها محسوب می شود. سبزی خوردن در ایران شامل: تره، ریحان، ترخان، نعنا، شاهی، تربچه، پیازچه، مرزه و... است که اثرات برخی از این مواد، بر اعصاب و روان به تفکیک بررسی خواهد شد.

با ورود اسلام به ایران، مردم بر اساس اصول تغذیه اسلامی، اصلاحاتی در تغذیه خود صورت دادند. مثلاً در اسلام تأکید فراوان بر مصرف سبزیجات به صورت خام شده است. امام رضا(ع) فرمودند: «سفره ای را می پسندم که سبزی در آن وجود داشته باشد».

امروزه محققان دریافته اند که سبزیجات خام، ارزش غذایی بیشتری نسبت به سبزیجات پخته شده دارند و سبزیجات پخته شده ارزش بیشتری نسبت به سبزیجات سرخ شده دارند. اغلب خورش ها، آش ها و سوپ هایی که در ایران رایج است شامل مقادیر فراوانی از سبزی هستند. این نوع مصرف سبزی های مختلف در انواع غذاها، در دنیا کم نظیر است.

مصرف گوشت و مواد پروتئینی: غذاهای گوشتی به طور محسوسی شخص را عصبانی می کنند، در حالی که مصرف مواد غذایی نظیر سبزیجات خام و تازه به شخص آرامش و نیرو می بخشد. در تعالیم اسلامی و دستورات نبوی، مصرف گوشت به صورت یک روز در میان، توصیه شده است. دانشمندان علوم تغذیه معتقدند غذاهایی مانند: قهوه، گوشت، قند، آجیل، و مواد نگاهدارنده غذا، باعث تولید اسید و نهایتاً موجب ناآرامی فرد می شود. محققان معتقدند مصرف غذاهای قلیاساز می بایست تا سقف هشتاد درصد باشد. این غذاها عبارت اند از: آرد سبوس دار، غلات، میوه و سبزیجات، به ویژه به صورت خام؛ امّا غذاهای اسیدساز، می باید تا سقف بیست درصد مصرف شوند. این گروه از غذاها عبارت اند از: غذاهای گوشتی به ویژه گوشت قرمز، بادام زمینی، قهوه، پیراشکی و...

مصرف غلات: گروه غلات، در ایران بسیار رایج است و دو رکن اصلی غذای مردم، یعنی نان و برنج، جزو این گروهند. غلات در سه وعده اصلی غذایی و همچنین در میانْ وعده های غذایی، نقش اساسی و مهمّی دارند. غلات جزو گروه غذاهای قلیاساز هستند. به علاوه این گروه حاوی مقادیری ویتامین و مواد معدنی هستند که کمک شایانی به سلامت جسم و روان فرد می کنند.

مصرف میوه جات: میوه جات که در ایران مصرف فراوان دارند، سرشار از ویتامین بوده و جوابگوی نیازهای رشدی بدن نیز هستند. ویتامین ها تأثیر فراوانی بر آرامش و سلامت پوست دارند و هر کدام از آنها اثرات مفیدی را برجای می گذارند. میوه جات در ایران به صورت خشکبار نیز مصرف می شوند؛ چرا که در بسیاری از نقاط دور افتاده که بازار فروش وجود ندارد، محصول مازاد بر مصرف، به صورت برگه، جوزقند و... به بازار عرضه می شود.

مصرف لبنیات: لبنیات به اشکال مختلف در وعده ها و میانْ وعده های غذایی ایرانیان جای دارد. کم تر فردی را می توان یافت که در طول روز از ماست، شیر، پنیر، کره و خامه استفاده نکند. این گروه غذاهای قلیایی ساز، علاوه بر تأثیرات شگرف بر ساختار سلامت فرد، آرام بخش بوده و به فرد نشاط و شادمانی می دهد.

اینک به تفکیک به اثرات مواد غذایی - سبزیجات و غلات - در آرامش و امنیت خاطر فرد می پردازیم.

گیاهان و نوشیدنی های آرام بخش

از گذشته های بسیار دور، ایرانیان برای درمان بسیاری از بیماری ها از گیاهان، ریشه ها و برگ های مختلف درختان، بهره می بردند و برای آرامش و تمدّد اعصاب، جوشانده ها و نوشیدنی های خاصی را تجویز می کردند. این مواد و داروها عموماً روی کل سیستم بدنی اشخاص، تأثیر می گذارند. علاوه بر آرامش بخشیدن به شخص، باعث برگرداندن سلامتی از دست رفته او نیز می شوند. اینک بر چند نمونه از این گیاهان، مروری می کنیم:

سُنبل الطیب: که از آن به عنوان آرام بخش اعصاب یاد می کنند؛ چون تأثیر فوری روی دستگاه اعصاب می گذارد. این گیاه بومی اروپا بوده و آن را از ریشه گیاه خشک شده سنبل الطیب، تهیه می کنند. تأثیر فوری این دارو بسیار شگفت انگیز است؛ امّا می بایست توجه داشت که برای مصرف آن جانب احتیاط رعایت شود و نبایست از حد معمول تجاوز کرد. ایرانیان معمولاً سنبل الطیب را با گل گاو زبان، دم می کنند و برای خوش رنگ تر شدن نوشیدنی حاصله از لیمو عمانی، استفاده می کنند. این نوشیدنی با نبات خورده می شود و بسیار خوش رنگ و خوش طعم می باشد.

قاشقک: یکی دیگر از آرام بخش های طبیعی است که از نظر تأثیر فوری پس از سنبل الطیب می آید. این گیاه را می توان جوشاند و از جوشانده آن استفاده کرد. ضمناً برای درمان آرتروز و کلسترول بالا، مفید است.

اُسطوخودّوس: از دیگر داروهای گیاهی به شمار می آید که برای خستگی اعصاب و رعشه، تشنّج و ضعف دستگاه هاضمه و عصبانیت مفید بوده و مقوّی و مسکّن و ضد درد است.

بابونه: چای بابونه، نوشیدنی خواب آوری است و فایده مهم این گیاه، اثرات ضد تنش آن است. اگر مقداری از آن را بعد از ناراحتی پیش آمده مصرف کنید، اثر فوری آن، شما را شگفت زده خواهد کرد.

از بابونه، روغنی نیز تهیه می کنند که برای تسکین دردهای موضعی، بسیار مؤثّر است.

رازک: این ماده از مدت ها پیش به دلیل آن که آرام بخشی فوری بوده، شهرت داشته و مطالعات جدید نیز این موضوع را تأیید کرده است. چند قاشق مرباخوری دم کرده این گیاه، اثرات قابل ملاحظه ای در به خواب رفتن شخص دارد.

سبزیجات آرام بخش

سیر و پیاز که هر دو جزو دسته سبزیجات هستند کمک مؤثری برای سلسله اعصاب و شرایین به حساب می آیند و به علاوه، خواص و فواید دیگری نیز دارند. این مواد چه به صورت خام و چه به صورت پخته شده دارای این تأثیر هستند.

ترخون: ترخون یکی از سبزیجاتی است که چه به صورت تازه و چه به صورت دم کرده، در رفع بی خوابی و اضطراب معجزه می کند و برای اعصاب، بسیار مفید است.

پونه: در پونه ماده آرام کننده ای به نام نپلاکتون وجود دارد که از نظر شیمیایی بسیار شبیه والپوتریت است که از سنبل الطیب گرفته می شود.

نعناع: علاوه بر آن که اثرات فوق العاده ای در هضم غذا دارد، دارای مواد آرام بخش نیز می باشد.

کرفس: مواد آرام کننده بسیار قوی ای دارد. این گیاه - که جزو خانواده جعفری است - حاوی ماده آرام کننده منحصر به فردی به نام پانتالاید است. اگر آب کرفس را با آب هویج مخلوط کرده و بعد مصرف کنید خستگی را از بین برده و آرامش فراوانی به شما می بخشد.

گوجه فرنگی: منبع غنی پتاسیم است. اگر آن را با ریحان و ترخان مصرف کنید تأثیر غذایی آن، دو برابر می شود.

شاهی (ترتیزک): که به آن لقب تندرستی بدن داده اند، سرشار از ویتامین A، B و C است. همچنین دارای مواد آهنی، مس، روی، منگنز، آهک و گوگرد است. این سبزی تقویت کننده، برای خستگی اشخاص حساس نیز بهترین درمان است.

میوه های آرام بخش

انگور: منبع غنی اسید گاما است که در درمان فشار خون و رسیدن به آرامش، بسیار مؤثر است. انگور یاقوتی نه تنها آرام کننده است، بلکه حاوی مقادیر زیادی ویتامین B می باشد.

سیب: از بهترین میوه های طبّی است که هم به عضلات و هم به اعصاب، یاری می رساند. البته سیب سرخ، نسبت به سایر سیب ها مزایای بیشتری دارد.

برگ و گل درخت نارنج: برگ وگل درخت نارنج، اختلالات عصبی را تسکین و تخفیف می دهد و ضد تشنج می باشد. از شکوفه درخت نارنج که به آن «بهار نارنج» می گویند عرقی نیز به همین نام می گیرند و اثر آرام بخشی روی اعصاب، دارد.

پرتقال: پرتقال بر قدرت اعصاب فرد می افزاید.

به: داری ویتامین A است. این ویتامین، مخصوص تجدید جوانی است و به علاوه دارای ویتامین B است که در تعادل اعصاب، نقش مهمی را بازی می کند.

زرد آلو: سرشار از ویتامین های مختلف و قند می باشد. مقدار ویتامین A در آن بیشتر است. زردآلو، برای اعصاب، بسیار مفید و مقوّی است. به همین جهت به اشخاصی که اهل تعمّق هستند و کارهای فکری می کنند، توصیه می شود.

لبنیات و تأثیر فوق العاده آن بر روی اعصاب

شیر: شیر، حاوی آمینو اسیدی است که بدن، آن را تبدیل به سروتونین می کند. این ماده، عمیق ترین سطح خواب را در مغز ایجاد می کند. علاوه بر این، شیر حاوی مقدار زیادی کلسیم است که خاصیت آرام کنندگی عضلات را دارد. بنابراین مثلی که از قدیم بوده که «یک لیوان شیر قبل از خواب، سبب می شود عمیق تر بخوابید»، واقعاً صحت دارد. ماست، خامه، کره، پنیر و... که جزو فراورده های شیر محسوب می شوند، خواص شیر را در خود دارند. بنابراین مصرف این گونه مواد در شب توصیه می شود؛ چون علاوه بر آن که سبک هستند و باعث آرامش اعصاب نیز می شوند، تا حدی خواب آورند. لذا در شب های امتحان می بایست از مصرف آن پرهیز کرد.

جوانه غلات و رابطه آنها با آرامش

جوانه ها از غذاهای بسیار مفید و طبیعی هستند. آنها مملو از ویتامین های B و C هستند و همگی آرام بخش. به عنوان

مثال ویتامین B موجود در جو، پس از جوانه زدن، ۲۰۰۰ درصد افزایش پیدا می کند.

برای آرامش اعصاب، باید از مصرف چه غذاهایی پرهیز کرد

می بایست از مصرف بیش از حد گوشت های سرخ شده پرهیز نمود. مواد غذایی کنسروشده نیز به دلیل آن که حاوی مواد نگاه دارنده هستند، خطری برای سلامت افراد به شمار می آیند. ادویه جات، محرّک اعصاب و روانند. گرچه گوشت برای بدن لازم است، امّا نباید در مصرف آن افراط کرد. به علاوه باید به خاطر داشت که گوشت های سرخ شده نسبت به گوشت های آب پز شده از خطر بیشتری برخوردارند. ترشی، سرکه و موادی که حاوی اسید هستند تنش زا بوده و باید مصرف آنها دقت کرد.

آب، مایعی حیات بخش و معجزه آفرین

در اکثر ملل اروپایی، نوشیدن آب، آن گونه که نزد ما ایرانیان معمول و مرسوم است رایج نیست؛ چون اکثر کشورها فاقد آب آشامیدنی مناسب هستند و از طرفی انواع و اقسام نوشیدنی ها و آب میوه ها طرفدار بسیار دارند. مصرف آب به صورت روزانه، سلامت و تندرستی بدن را تضمین می کند. مقدار آب مصرفی افراد، رابطه نزدیکی با آرامش و عدم آرامش آنها دارد. برای نمونه اگر آب مصرفی کم باشد، فرد، احساس خستگی و بی حالی می کند و مقاومت در برابر اضطراب، کم می شود؛ زیرا در زمان اضطراب، بدن، شروع به تولید گلبول های قرمز و سفید می کند و مقدار زیادی مواد لخته زا وارد خون می شود. این خون، ممکن است مشکلاتی در گردش خون به وجود آورد و در ادامه، حمله قلبی، احساس فشار و گیجی به انسان دست دهد. معمولاً بهترین پادزهر در این مواقع، مصرف آب است. آب، علاوه بر این که باعث می شود فرد به آرامش برسد، از بروز ناراحتی های قلبی، حمله قلبی، ناراحتی های تنفسی، یبوست، سردرد، فاسد شدن دندان ها و حتی پیری زودرس جلوگیری می کند. نوشیدن هشت لیوان آب در روز، ضروری و لازم به نظر می رسد و به شما آرامش و سلامتی می بخشد.

منابع:

۱. تاریخ ادیان، جان بی ناس، ترجمه: علی اصغر حکمت.

۲. تاریخ اسلام، پژوهش دانشگاه کمبریج، ترجمه احمد آرام.

۳. تاریخ ایران، گردآورنده: احسان یارشاطر، ترجمه حسن انوشه، جلد سوم.

۴. تاریخ ایران بعد از اسلام، دکتر عبدالحسین زرین کوب.

۵. تاریخ ماد، دیاکونت، ترجمه: کریم کشاورز.

۶. تاریخ هخامنشیان، امستد.

۷. ایران در زمان ساسانیان، آرتور کریستین سن.

۸. آرامش فوری، پل ویلسون، ترجمه: توراندخت مالکی.

۹. آرامش بی کران، هربرت بنسن، سیدرضا جمالیان.