به گزارش نماینده، مراسم اختتامیه هشتمین جشنواره سراسری ادبیات داستانی بسیج ظهر امروز چهارشنبه ۱۶ مهر با حضور غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد

غلامعلی حداد عادل در این برنامه گفت: چون همه حول محور بسیج جمع شده‌ایم، می‌خواهم تصور خودم از بسیج را بگویم. نسل ما که انقلاب را درک کرده، چه تلقی‌ای از بسیج دارد؟ به نظر من بسیج ادامه انقلاب است. بسیج تداوم انقلاب است؛ با همه خصوصیات انقلاب. اما انقلاب چگونه انقلابی بود؟ این انقلاب، مردمی بود یعنی مردم انقلاب کردند و برای خدا هم این کار را کردند. کسی برای دست یافتن به مال و مقام دنیوی در انقلاب شرکت نکرد. آن مردمی که انقلاب را به پیروزی رساندند، به پست و مقام و پول و ثروت فکر نمی‌کردند.

وی افزود: اخلاص، بی‌توقعی و بی‌طمعی از خصوصیات انقلاب بود. پاکی، یگانگی، همدلی، همکاری، همفکری، صفا، صمیمت، این‌ها بود که انقلاب را به پیروزی رساند. این‌ها خصوصیات روحی مردمی بود که ناممکن را در ایران ممکن کردند. اما آرمان این مردم چه بود؟ عبادت خدا و کرامت انسان، برقراری عدالت، مبارزه با ظلم و سلطه و آزادی و رهایی انسان از هرآن‌چه که شایسته حاکمیت بر انسان نیست. همه این‌ها در بیان امام خمینی متبلور بود و انقلاب را به همین شکل به پیروزی رساند. آن رودخانه حیات‌بخش، چگونه باید بعد از انقلاب به حرکت خود ادامه می‌داد؟ با روحیه بسیجی.

رئیس پیشین مجلس شورای اسلامی ادامه داد: تفاوت دوران قبل و بعد از انقلاب در این است که در انقلاب، هدف ما سرنگونی بود. یعنی هدفی سلبی چون می‌خواستیم درخت فاسد و پوسیده‌ای نباشد؛ می‌خواستیم آن را از جا ریشه‌کن کنیم و این‌ کار را کردیم. اما بعد از انقلاب، همان روحیه و همان مردم تحت عنوان بسیج وظیفه اثباتی و ایجابی را به عهده گرفتند و هنوز هم به عهده دارند. حالا به جای «آن‌چه نباید باشد» به فکر این هستیم که «چه باید باشد». حال حاضر، دوران سازندگی، اثبات و تامین آرمان‌هایی است که قبل از انقلاب در ذهن داشتیم و باید به آنها عینیت ببخشیم، اما با همان روحیه و اخلاص.

حداد عادل گفت: یک تفاوت دیگر بین قبل و بعد از انقلاب، این است که سازماندهی انقلاب ساده بود و مردم در تظاهرات شرکت می‌کردند. سازماندهی آن زمان متناسب با آن هدف سلبی بود اما امروز همان روحیه باید برای امر ایجابی، سازماندهی شود. این به مراتب مهم‌تر و پیچیده‌تر است و مدیریت دقیق‌تری می‌خواهد. چون وقتی بخواهید چیزی نباشد، کافی است جزئی از اجزایش را بردارید اما اگر بخواهید دستگاهی کار کند، باید همه اجزایش سر جا باشند. همیشه نفی و خراب کردن از اثبات و ساختن سخت‌تر است. حالا چه کسانی می‌توانند به تامین چنین مقصودی کمک کنند؟

به نقل از مهر، رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی گفت:‌ هنرمندان، گروهی هستند که می‌توانند با استعداد خدادادی‌شان این ارزش‌ها را به نسل‌های بعدی منتقل کنند. صریح بگویم که سرنوشت و آینده انقلاب در گرو آن است که آیا انقلاب موفق می‌شود آن روحیه جهادی با اخلاص خدایی پیش از پیروزی را همچنان بعد از پیروزی حفظ کند یا خیر. اگر به چنین موفقیتی برسیم، انقلاب ما پیروز شده است. اما اگر نتوانیم، بر سر انقلابمان همان می‌آید که بر سر بعضی انقلاب‌های دیگر آمد. اما انقلاب اسلامی به لطف الهی، تداوم پیدا کرده و از مرزهای جغرافیایی ایران، ‌ فراتر رفته است. این که می‌بینید دنیای کفر و تزویر در مورد سوریه ائتلاف می‌کنند و به هدف‌شان نمی‌رسند، نشانه این است که انقلاب ما در نسل قبلی خود متوقف نشده و نسل شما، ‌ آن ارزش‌ها را دریافت کرده است. این‌که در یک نیم‌روز کتاب‌های جنگی ما در نمایشگاهی در استانی از سوریه تمام می‌شود، نشان می‌دهد که انقلاب، ‌ راه خود را باز کرده است.

وی خطاب به حاضران گفت:‌ یکی از شاخه‌های کار هنری شما، ادبیات داستانی است. هر شاخه‌ای از هنر تاثیر خودش را دارد. در چند ماه اخیر موفق شدم دو کتاب مربوط به دفاع مقدس را بخوانم؛ یکی «پایی که جا ماند» و دیگری «من زنده‌ام». بعد از مطالعه این کتاب‌ها دلم مالامال از امید شد چون دیدم همت‌ها و قلم‌ها برای جاودانه کردن این ارزش‌ها به کار گرفته شده و البته تاسف خوردم که فرصت ندارم همه آثاری که این‌چنین تولید می‌شوند، بخوانم. ما در فرهنگستان در کنار چندین مجله علمی، موفق شدیم فصلنامه‌ای را تحت عنوان ادبیات انقلاب اسلامی منتشر کنیم و مطالبی را هم تدوین کرده‌ایم تا با استفاده دانشگاه‌ها، ادبیات انقلاب اسلامی در محافل علمی و دانشگاهی‌مان تدریس شود.

حداد عادل گفت:‌ ما حق نداریم در این راه ذره‌ای ناامیدی به دلمان راه بدهیم. اتفاقاتی می‌افتد، کارهایی می‌شود و حرف‌هایی زده می‌شود که نباید ما را به هیچ وجه مایوس کند. خدا در قرآن می‌گوید «ان ینصرکم‌الله تنصرکم و یثبت اقدامکم». ما تجلی این آیه را قبل و بعد از انقلاب دیدیم. خدا عنایتش را نه ۳۶ سال که ۵۲ سال یعنی از سال ۴۱، به این ملت ثابت کرده است.