وزیر آرام کابینه دولت احمدی­ نژاد که موفق نشد همراهی اش با دولت دهم را به پایان برساند امروز در کسوت سخنگوی شورای شهر پذیرای ما بود. شاید خاصیت سخنگویی باعث می­ شد که سعی کند صریح نباشد و یا شاید علتش این بود که به قول خودش حتی بعد از ورود به دولت هم سیاسی نشد و یک آدم فنی باقی ماند.

با این‌حال وزیر پیشین ارتباطات و فناوری اطلاعات از روزهای حضورش در کابینه و اختلاف نظرهایش با دولت دهم حرف‌هایی شنیدنی داشت تا آنجا که ناگفته‌هایی از تخصیص اعتبار به پروژه­ های مورد نظر "خودشان" را مطرح کرد و تأکید داشت این اختلاف نظرها به وی مختص نبود و خیلی از آقایان با او همسو بودند.

رضا تقی‌پور از روزهای برکناریش نیز به صراحت سخن گفت و معتقد بود واقعاً در دولت فضا به گونه‌ای بود که کار پیش نمی‌رفت و بدین ترتیب این اتفاق خواست قلبی خودش هم بود اگرچه ظاهر این بود که آقای رییس جمهور این تصمیم را گرفتند.

آقای سخنگو علاوه بر تصمیمات آینده‌اش با اینکه در لابه لای گفتگو تأکید داشت "خیلی می­ خواهد با احتیاط حرف بزند" ولی هم از برخی سیاست‌زدگی‌ها در شورای شهر گفت و هم انتقاداتش از دولت شیخ تدبیر را به صراحت بیان کرد.

علتش را نمی دانیم اما این عبارت را در گفت گوی پیش رو، زیاد خواهید دید: "برای اولین بار است که این حرف را می زنم..."

در هر حال گفتگوی مفصل نماینده با سخنگوی آرام شورای شهر خواندنی‌های بسیاری دارد که از وقت گذاشتن برای آن خالی از لطف نیست...

 

اگر موافق باشید گفتگو را از سوابق و فعالیت­ هایتان آغاز کنیم

 عمده سابقه من در فعالیت های صنعتی، علمی و فنی بوده است. تا سال ۸۸ در سازمان فضایی مشغول بودم و بعد از ورود به دولت هم سیاسی نشدم و فنی باقی ماندم.

قبل از وزارت کجا مشغول بودید؟
سال ۵۴ دانشگاه را در رشته کامپیوتر آغاز کردم. فعالیت های دانشجویی در زمان ما متفاوت بود. بیشتر فعالیت ها در قالب کتابخانه دانشجویی انجام می شد و بعد در سال ۵۵  به تعاونی دانشجویی که بیشتر محملی برای گردهمایی دانشجو ها بود تبدیل شد. در دوران انقلاب فرهنگی با توجه به وقوع جنگ تحمیلی تا سال ۶۴ نظرها معطوف به خدمت در جبهه های جنگ و سپاه بود. در آن دوره با توجه به نیاز صنایع دفاعی در رشته امنیت مخابرات فعالیت های جدید شکل گرفت و این فعالیت ها تا سال ۸۷ ادامه داشت. مسئولیت سازمان فضایی ایران را پذیرفتم. از سال ۷۹ من این مسئولیت را در بخش های دیگری نظیر پروژه های فضایی و تشکیل صنایع فضایی را دنبال می کردم که در نهایت سال ۸۷ به عنوان معاون وزیر و رییس سازمان فضایی ایران مشغول به خدمت شدم.

درواقع معاون آقای سلیمانی بودید
بله. خوشبختانه این دوره، دوره درخشانی بود و با توجه به روحیه بالا و تلاشی که در اکثر بخش‌های مربوط به فعالیت های فضایی کشور حاکم بود شاهد بودیم که در ۱۴ بهمن سال ۸۷ اولین ماهواره ایرانی که ماهواره امید بود با پرتابگر سفیر به فضا فرستاده شد. نهایتا به این شکل جمهوری اسلامی ایران در زمره کشورهایی که دارای فناوری ساخت و پرتاب ماهواره هستند قرار گرفت و به تعبیری ما به باشگاه فضایی پیوستیم.

 

چطور شد که به عنوان وزیر  انتخاب شدید؟

در سال ۸۸ با توجه به شرایطی که بوجود آمد و آقای دکتر سلیمانی برنامه‌ای برای ادامه دادن نداشتند بنده انتخاب شدم.

خود آقای سلیمانی نمی‌خواستند؟
بله. چیزی که ما متوجه آن بودیم این بود که شرایطی بود که ایشان علاقمند به ادامه کار نبودند.

به چه دلیل ایشان به ادامه وزارت علاقه‌ای نداشتند؟
من بعدها این را متوجه شدم که شاید خود ایشان هم از عنوان کردن آن پرهیز کند. مباحثی در مرداد ماه سال ۸۸ در دولت مطرح شده بود که از شانس خوب یا بد من در آن جریاناتی که راجع به معاون اول پیش آمده بود در سفر عمره بودم و به همین دلیل در جریان این اتفاقات قرار نگرفتم. سفر عمره هم طوری است که انسان دیگر به فضاهای دیگر فکر نمی کند. به هر حال من هنوز هم حس می کردم ایشان خود بهترین گزینه هستند اما علاقه‌ای به ادامه دادن نداشتند‌‌.

منظورتان کدام اتفاق است؟

بحث هایی مربوط به بحث معاون اول و انتخاب آقای مشائی به عنوان معاون اول رییس جمهور مطرح بود که آقای سلیمانی اختلاف نظرهایی با آقای احمدی نژاد داشتند. اگر خاطرتان باشد اصلا آقای احمدی نژاد برنامه داشتند که آقای مشائی معاون اول باشند که با مخالفت مقام معظم رهبری مواجه شدند و بعد از این و در اوایل دولت دهم آقای رحیمی به عنوان معاون اول انتخاب شدند. در همین فاصله به دلیل اختلاف نظرهایی که در این موضوع آقای سلیمانی داشت ایشان تمایل به ادامه وزارت نداشتند. البته من این را بعداً متوجه شدم.

آشنایی شما و آقای دکتر سلیمانی از چه زمانی آغاز شد؟
بنده و آقای دکتر سلیمانی همکاری طولانی خود را از سال ۶۵ آغاز کردیم. در همان سالهای اولی که ایشان به ایران برگشتند در بحث‌های تحقیقاتی فنی و مخابراتی و رادارها فعالیت کردیم. بعدها ایشان به مرکزی که برای تحقیقات عالی الکترونیک و با نام اختصاری متعالی وجود داشت پیوستند. هسته مرکزی فعالیت‌های بومی و درونزای فضایی کشور از سال ۷۶-۷۵ در این مرکز گذاشته شد. طبیعتا اوایل به دلیل اینکه دولت بودجه خاصی برای این حوزه نداشت بیشتر در حد ایده و علاقمندی به این مباحث به همراه آقای دکتر سلیمانی و عده ای دیگر از اساتید این مرکز را شکل دادیم. بالاخره در سال ۷۹ توانستیم حمایت دولت را برای طراحی و ساخت یک ماهواره جلب کنیم و امکانات محدودی بگیریم. ماهواره سینا در نهایت در سال ۸۴ به فضا پرتاب شد و این اولین گام برای حرکت به سمت تولید ماهواره بومی و درونزا در داخل کشور بود که نتیجه این تلاش ها ماهواره امید بود که در سال ۸۷ به فضا فرستاده شد.

بحث به اینجا رسید که اقای دکتر سلیمانی از مسئولیت کناره گیری کردند.
بله در سال ۸۷ در یک پروسه خیلی کوتاه مدت و از پیش انتخاب شده علیرغم نداشتن علاقه به وزارت این سمت را بخاطر اصرارهایی که وجود داشت، پذیرفتم.

اصرار از جانب آقای دکتر احمدی نژاد بود؟
بله. البته در همان دوره من متوجه بودم که گزینه‌های متعددی به ایشان معرفی شده است اما به هر ترتیب بعد از مصاحبه کوتاهی که با آقای احمدی نژاد داشتم متوجه شدم که ایشان تصمیم خود را برای انتخابم گرفته‌اند و این اتفاق فاصله کوتاهی تا زمانی داشت که ایشان کابینه را معرفی کرد. یکشنبه ما صحبت کردیم و سه شنبه آقای احمدی‌نژاد در تلویزیون اعلام کردند. بعد از این مرحله بلافاصله خوشبختانه در مرحله مجلس بدون مشکل و مسئله رای اعتماد گرفتم.

با آقای سلیمانی برای پذیرش وزارت مشورت کردید؟
بله. من بعدها متوجه شدم آقای دکتر سلیمانی تشخیص داده اند که در بین گزینه های مطرح شده برای جانشینی ایشان، حضور بنده به نوعی نزدیک به دیدگاه و نظرات ایشان است. به همین دلیل آقای سلیمانی خودشان به تعبیری پذیرفتن این مسئولیت را به من توصیه کردند و تاکید داشتند که این مسئولیت را بنده بپذیرم. البته من مشورت‌های دیگری با سایر دوستان هم داشتم که در مجموع هیچ نظر منفی‌ای نگرفتم. شاید این اولین بار است که این حرف را میزنم. من از نظر مدیریتی هیچ مشکلی با موضوع نداشتم اما از نظر مسائل کلی و ملاحظات کلی و سیاسی سعی کردم به عنوان یک عنصر مستقل هیچ وقت در یک جناح یا در یک گروه قرار نگریم. بهر حال پس از انجام مشورت‌های متعدد در سمت وزارت خدمت خود را آغاز کردم.

دوره شما با توجه به گذراندن فتنه ۸۸ و تمام مشکلاتی که داشتید دوره موفقی بود. با توجه به جنس کار از چالش هایی که به عنوان یک وزیر در بدنه کابینه می دیدید بگویید. جایی می خواندم که شما تاکید داشتید با شخص آقای احمدی نژاد در خیلی از مواقع اختلاف سلیقه داشتید و انتقاداتی به دولت وارد می کردید. بعد از خروج از فتنه بحث‌های حاشیه‌ای درون دولت درگیری‌های زیادی را به وجود آورد و دولت درگیر بحث های حاشیه‌ای درون خود شد.
من در دولت که بودم سعی کردم بیشتر کار تخصصی را دنبال کنم. هنوز هم اعتقاد دارم برخی وزارت خانه‌ها مثل وزارتخانه ارتباطات و فناوری اطلاعات و برخی دیگر از وزارتخانه‌ها مثل وزارتخانه صنعت و معدن و تجارت یا وزارتخانه جهاد کشاورزی باید به دور از مباحث سیاسی و حاشیه ای به کار اصلی خود بپردازند. شاید هیچ زمانی این فرصت فراهم نشده است که ما تحلیلی از دوره‌ای که من وزارت را برعهده داشتم ارائه دهیم. اما واقعیت مطلب این بود که حداقل از نگاه بنده این دوره تفاوت‌های اساسی با بقیه دوره‌ها داشت. از نگاه راهبردی و دراز مدت. از دیدگاه نگرش کلان مدیریتی به خصوص با تاکیداتی که مقام معظم رهبری در مورد پیاده سازی اصل ۴۴قانون اساسی داشتند می‌توان عملکرد دوره مسئولیت من را با یک نگاه تحلیلی بررسی کرد.

شما با این نگاه تحلیلی این دوره را موفق می دانید؟
بله. شاید از نظر نگاه اجرایی ریزبین ایراداتی بر ما مطرح شده باشد که آنها هم پاسخ‌هایی دارند. یک تغییر نگرش یا رویکرد در یک دوره کوتاه مدت نمی‌تواند اتفاق بیافتد. این تغییر رویکرد از دوره دکتر سلیمانی شروع شده بود. ما تصمیم داشتیم از یک فضای صد در صد دولتی در اداره مخابرات به سمت اجرایی کردن اصل ۴۴ قانون اساسی حرکت کنیم و بخش خصوصی و تعاونی را فعال کنیم تا دولت در جایگاه حاکمیتی بیشتر به مباحث کلان ملی و بحث هایی نظیر ارتقاء شاخص‌ها بپردازد که از نظر جهانی و نگاه به جمهوری اسلامی ایران اهمیت ویژه‌ای دارند. بنابراین بحث اول این بود که ما این رویکرد را عوض کنیم. تقریبا روند خصوصی‌سازی شرکت مخابرات ایران در این دوره تسریع شد که علیرغم تمام مباحثی که مطرح می‌شود من این گام را جهش مثبتی برای فعالیت‌های سازمان فناوری اطلاعات کشور می‌دانم. اگر انتقاداتی هم می‌شود باید گفت طبیعی است که در اجرا با توجه به تجربه محدودی که در سایر حوزه‌ها داشتیم این اشکالات انکار ناپذیر است و در هر دوره‌ای بوجود می‌آید. فی المجموع این یک حرکت و یک تغییر رویکرد و نقطه عطفی بود. ما سعی کردیم در ادامه این بحث حوزه‌هایی نظیر پست را طوری سازماندهی کنیم که به همین نحو به سوی پیشرفت گام بردارند. اینکه من عرض می‌کنم اختلاف سلیقه یا دیدگاه در برخی موارد بوجود آمد به این دلیل است که کشور ما خصوصی سازی را خوب متوجه نشده است. به همین دلیل ما با اظهارنظرهای غیر کارشناسی که بعضا به مجلس هم کشیده شدند مواجه شدیم. برخی میگفتند حالا که شرکت مخابرات خصوصی شده است دیگر نیازی به وزارت فناوری اطلاعات وجود ندارد. جواب این مسئله بسیار روشن است. باید در نظر گرفت که شرکت مخابرات باوجود داشتن بیشترین نیروی انسانی و  عمده ترین تصدی گری در ارتباطات تنها یک بخش از مخابرات کشور است. بحث ارتباطات و فناوری اطلاعات هم بسیار وسیع‌تر از بحث مخابرات است. متاسفانه این حرف که بسیار برای من رنج آور بود را از زبان خیلی از مسئولین شنیدیم و بحث ادغام پیش آمد.

بحث ادغام تا چه حد حقیقت داشت؟ ایا به بهانه ادغام اتفاق دیگری در دولت افتاد؟ موارد مشابه دیگری هم داشتیم. برای مثال می توان به ماجرای سنگال اشاره کرد. فضا طوری شده بود که خیلی از وزرا تا آخرین روزهای فعالیت دولت برحسب وظیفه در جایگاه خود باقی ماندند.
شوخی یا جدی شما حتما درباره وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مطالعه کرده اید. این ادغام حتی در مجلس تصویب شد که با درایت شورای نگهبان و سایر نهادهایی که دیدگاه درست‌تری به موضوع داشتند و روشنگری‌هایی در یک دوره کوتاه یک هفته‌ای توسط معاونین و مدیران وزارتخانه که انجام شد جایگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات مشخص‌تر از قبل شد. ارتباطات و فناوری اطلاعات یک بخش بسیار مهم و حیاتی برای یک کشور است.

تلاشها برای این بود که ادغام صورت نگیرد؟
بله و نتیجه هم داد.

پس ادغام بطور جدی دنبال شده بود.
کاملا. مجلس شورای اسلامی ادغام را در دور اول تصویب کرده بود که بعد بحث برای تایید شورای نگهبان رفت و شورای نگهبان بر اساس قانون اساسی و اینکه قطعا این ادغام به ضرر کشور تمام می‌شود این قانون را تایید نکرد. ما استدلال‌های متفاوتی برای مقاومت در برابر ادغام داشتیم. از جمله اینکه من لیستی را در اختیار نمایندگان محترم مجلس قرار دادم که در آن لیست نشان داده شده بود از بین ۱۷۲ کشور که امروز در حوزه مخابرات فعال هستند بیش از ۶۰ درصد وزارتخانه‌ای به این نام دارند. خاطرم هست که دو کشور مالت و گینه بیسائو وزارتی با این نام نداشتند. ما در رسانه‌ها اعلام کردیم که اگر واقعا کشور دیگری هست که سه بخش راه و مسکن و ارتباطات با هم در یک وزارتخانه باشند آن را به ما معرفی کنند تا بررسی کنیم.

چرا قبل از اینکه بحثهای کارشناسی صورت بگیرد اولین اقدام این شد که وزیر برکنار شود؟
خب کم لطفی صورت گرفت. شاید الان فضای کشور مناسب برای اینجور بحث‌ها نباشد. اما این اتفاقات متاسفانه بدون کوچکترین کار کارشناسی صورت گرفت. در دولت اصلا عکس این صحبت شد و بحث ادغام در دولت مطرح شد. صوت این جلسات موجود است و هیئت دولت به اتفاق ادغام را رد کردند و اظهار داشتند وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات هیچ تشابه یا تلاقی کاری با بخش‌های دیگر ندارد. البته این ایراد به ادغام‌های دیگر هم وارد است و ما می‌بینیم که بیشتر تجمیع صورت میگیرد نه ادغام. یعنی همه زیرمجموعه های آن وزارتخانه‌ها در کنار هم قرار گرفتند و این اقدام از دیدگاه صرفا علمی نه تنها هیچ نتیجه مثبتی ندارد بلکه قطعا از نظر مدیریتی غلط است. لازم است بگویم کارشناسی من کارشناسی کامپیوتر و کارشناسی ارشد من در رشته مهندسی صنایع گذرانده شد. من دکترای علوم پیشرفته مدیریت دارم و باید بگویم از دیدگاه مدیریت سازمان‌های بزرگ اصلا امکان ندارد از یک تعداد مشخصی بخش بیشتر زیر مجموعه یک مدیریت قرار بگیرند. برای مثال اگر ما گفتیم یک وزیر باید ۱۷معاون داشته باشد بدون شک تصمیم اشتباهی گرفته‌ایم. چرا که دغدغه سازمانی باید محدود باشد و سطوح سازمانی بیشتر از سه یا چهار سطح غیر اصولی است. به هر صورت به این مباحث خیلی توجه نشد و اختلاف سلیقه ما فقط در همین حوزه‌ها بود.

اختلاف سلیقه شما فقط در همین حوزه ها بود یا خارج از این موارد هم اختلافاتی وجود داشت؟ این اختلاف سلیقه که بیشتر در اواخر همکاری و فعالیت صورت گرفت.
خیر. این موضوع اولین بار در بهمن ماه سال ۸۹ مطرح شد و تا خرداد سال ۹۰ ادامه داشت. بقیه مطالب هم تحت الشعاع قرار می‌گرفت. ما وقتی در کنار این بحثها از اجرا فاصله گرفتیم طرح‌های کلان ملی داشتیم. از جمله این طرح‌ها که در حال حاضر هم در حال دنبال شدن است این بود که با توجه به موقعیت جغرافیایی کشور و قرارگرفتن ایران در چهارراه ارتباطی می‌توان منافع زیادی را جذب کشور کرد. اولین منفعت تمرکز بر این نکته این است که  خود ما از نظر ارتباطات در نقطه مناسبی قرار می‌گیریم. با اینکه این طرح‌ها را بارها و بارها نوشتیم و ارائه کردیم و با توجه به اینکه خود وزارتخانه درآمد بسیار بالایی داشت من بارها گفتم که ما  نیازی به پول نفت و بودجه نداریم و همین‌که بخشی از درآمد وزارتخانه به خود وزارتخانه اختصاص یابد می‌توان بسیاری از این طرح‌ها را اجریی کرد. ضمن اینکه این طرح‌ها بازگشت خواهند داشت. خیلی مواقع مطرح شد که مقداری از مبالغ خود وزارتخانه را به ما قرض بدهید تا با کمک آنها طرح ها را اجرایی کنیم و بعد از درآمدی که طرح‌ها خواهند داشت آن مبلغ را بازخواهیم گرداند. به هر صورت خیلی توجهی به این مباحث نشد.

چرا توجهی نمی شد؟
جواب صریح به این سوال شاید به نوعی جسارت باشد. در مجموع بگوییم عنایتی به این طرحها نشد.

به هر حال شما عضوی از کابینه و منتخب خود آقای رییس جمهور بودید و برنامه های علمی و کاربردی ارائه داده بودید.
شاید متوجه نبودند یا اهمیتش را باور نداشتند. بیشتر از این نمی دانم.

شما سعی نمی‌کردید آقای احمدی‌نژاد را به اهمیت این طرح‌ها آگاه کنید؟
چرا. بطور قطع تلاش‌های زیادی صورت گرفته و مباحث زیادی انجام شده است. البته من ایراداتی به ساختار برنامه ریزی دولت به خصوص در مباحث راهبردی دارم که شاید جای بیان آنها اینجا نباشد. شاید باید از نزدیک با دولتمردان در فضای بازتری مورد بحث قرار بگیرد. در هر صورت فکر می‌کنم نگاه به فضای مدیریت در وزارتخانه های ما یک نگاه راهبردی نیست و حتی اشکالاتی که ما در سازماندهی با آنها روبرو می‌شویم ناشی از همین است. به اعتقاد من تصمیم ادغام یک یا چند وزارتخانه را در شش ماه هم نمی‌توان گرفت چه رسد به یک هفته یا ده روز! ما باید موضوعات را بفهمیم و جایگاه آن را در موضوعات کلان ملی مشخص کنیم و بدانیم این ماموریت چه نقشی در اقتصاد و فرهنگ و اجتماع و سیاست دارد. نمی‌توان یک روزه تصمیم گرفت وزارتخانه صنعت و معدن و تجارت با هم ادغام شوند. این تصمیم به این معناست که ۴۲درصد بودجه کشور را به یک وزارتخانه می‌سپاریم و وزیر چنین وزارتخانه ای فارغ از شخص خاصی باید ظرفیت نامحدودی داشته باشد که این عملا ممکن نیست. در چنین شرایطی بطور قطع اداره زیرمجموعه ها با مشکل مواجه خواهد شد و بدیهی است وقتی کار کارشناسی صورت نگیرد مشکلات زیادی در انتظار است. در طرح های اصلی و توسعه زیر ساخت‌ها طبیعتا برابر قانون اساسی زیر ساخت‌ها باید توسط دولت تقسیم میشد ولی در این دوره متاسفانه این اتفاق نیافتاد. البته ما سعی کردیم حتی از درآمدهای داخلی خود بگذاریم تا این کار انجام شود اما واقعا کم لطفی‌هایی صورت گرفت.

با توجه به اینکه اشاره کردید اگر درآمدهای خود وزارتخانه در اختیار خود وزارتخانه قرار می گرفت می توانستیم اوضاع بهتری داشته باشیم بگویید یک وزیر چقدر در عملکرد خود اختیار دارد؟ در کل کابینه آقای احمدی نژاد تا چه اندازه اختیار عمل داشتند؟
این خیلی به اختیار عمل برنمی‌گردد. اینکه گفتم نظام برنامه ریزی ما باید متحول شود به این دلیل است که این اختیارات وجود ندارد. ما در این زمینه گله‌ای به دولت نداریم. البته نظر دولت و نوع ارائه آن به مجلس بسیار مهم بود اما شما می دانید بطور کلی درمورد درآمدها هیچ وزارتخانه‌ای بطور مستقل اختیار هزینه ندارد مگر آنکه در بودجه های سالیانه تعیین شود.

در دوره وزارت شما در مخابرات بیشتر پروژه‌های کوچک و پراکنده انجام می‌شد؟  سوال را به این دلیل می‌پرسم که آقای واعظی جایی گفته بودند در دولت جدید سعی می‌کنیم دست از انجام پروژه‌های کوچک و پراکنده برداریم  و به پروژه‌های محدود و اساسی بپردازیم.
ما یک بحث توسعه زیرساخت داشتیم که در حال حاضر هم بحث اصلی دولت است. اتفاقا طرحی به بزرگی طرح کلان شبکه ملی ارتباطات که ما مطرح کردیم و به برنامه پنجم بردیم و درحال حاضر هم باید اجرا شود تا کنون در ارتباطات کشور مطرح نشده است. بنابراین با این تغییر رویکرد که ما از تصدی‌گری فاصله گرفتیم فرصتی پیش آمد که وزارتخانه به طرح های کلان ملی رسیدگی کند. شاید شبکه ملی اطلاعات بحث مفصلی باشد که باید در مزیت‌ها و اهمیت آن چندین ساعت صحبت کرد. یکی دیگر از مزایای این طرح آن بود که با تکیه بر تخصص های داخلی طراحی‌هایی انجام شد که امروزه می‌بینیم کشورهایی مثل برزیل بعد از سه سال از مطرح شدن این طرح در حال اجرایی کردن آن هستند. به خصوص بعد از بحث هایی که آقای اسنودن در خصوص ناامنی‌هایی که در اینترنت وجود دارد مطرح کرد طرح‌های ما بود که در سال ۸۹ مطرح می‌کردیم ولی اصلا حمایتی از این حرف‌ها نمی‌شد و بیشتر در حدی که اینها دیدگاه های خاصی است مطرح می‌شد.

این عدم حمایت از ناحیه دولت و آقای احمدی نژاد بود؟
بطور کلی حمایت نشد. وقتی دولت برای بحثی اولویت قائل نمی‌شود به تبع ارگان‌های دیگر هم اهمیتی به طرح نخواهند داد. البته مجلس به نوع خود بهتر متوجه حرف‌های ما شد. چرا که در خصوص شبکه ملی ارتباطات ما سه یا چهار حکم و ماده مستقل در قانون برنامه پنجم توسعه داریم. ماده های ۴۶،۴۷ و ۴۸ بطور کامل به بحث‌های ما توجه کردند.

در میان سخنان‌تان به این اشاره کردید که دولت طرح‌های ما را نمی‌پذیرفت و در اولویت خود قرار نمی داد. آیا این نشان دهنده ناهماهنگی‌های موجود بین وزارت ارتباطات و دولت است؟ علت این ناهماهنگی که بین دولت و حلقه اولیه رییس جمهور و دولتمردان وجود دارد چیست؟
ریشه این بحثها بر می گردد به اینکه متاسفانه عده‌ای بیرون از دولت آن را دامن زده‌اند. عده ای می گفتند حالا که شرکت مخابرات خصوصی شده است وظیفه دولت در این حیطه کاهش می یابد در حالی که این ادعا اصلا از بیخ و بن اشتباه است.چرا که زیر ساختها در دست دولت باقی مانده و یک لایه خصوصی سازی شده است. وظیفه دولت توسعه روزانه، هفتگی و ماهانه در زمینه ارتباطات است و اینگونه نیست که یک شبکه ای تا ۲۰ سال آینده بی نیاز به بازسازی یا ارتقا باشد. طرح های ارائه شده در طرح های کلان قرار می گرفت اما اعتبارات درخور به آن اختصاص داده نمی شد. پس ما در بحث اطلاعات به افزایش زیرساخت ها و توجه به افزایش پهنای باند کشور نگاه ویژه داشتیم. خوب ما قبل از برنامه پنجم به ۵۲۵ گیگابیت بر ثانیه که هدف برنامه پنجم بود دستیابی پیدا کردیم. در حال حاضر هم دوستان اعلام می کنند که در برنامه بعدی چهار ترابیت بر ثانیه را هدف گرفته اند که این به معنای هفت یا هشت برابر شدن پهنای باند است که هدف‌گذاری درستی است و کشور به این میزان نیاز دارد.

در صحبت‌های آقای واعظی وعده داده شده است که تا آخر سال این ظرفیت دوبرابر خواهد شد.
انشاالله که با توجه به حمایتی که می‌شود اینکار انجام پذیرد. یک پایه اصلی این کار در کنار تلاش متخصصین خود اعتبارات است که دولت باید سرمایه گذاری کند.

راجع به برکناری شما بحثی مطرح شد و آن این است که حلقه اطرافیان آقای رییس جمهور پرینت شماره‌هایی از شما می‌خواستند که همکاری نکردن شما با آنها علت اصلی برکناری شما شد. چقدر این مسائل صحت دارد؟ عده دیگری می‌گفتند دلیل برکناری شما شرکت در یک مراسم ختم خاص بود. آیا این حاشیه ها روی کار شما تاثیری داشت؟
نه واقعا باید مسائل را ریشه‌ای تر ببینیم. خیلی حرف سبکی است که از من لیست پرینتی خواسته باشند. اینها همه روال قانونی دارند که تا زمانی که من در وزارتخانه بودم این روالها طبق قانون طی شد. درصورتی که تماسها برای غیر خود فرد باشد تنها درصورتی که حکم قاضی وجود داشته باشد میتوان لیستی از آنها تهیه کرد. هرکسی بخواهد لیستی از تلفن های خود را در اختیار داشته باشد ما حتما در اختیارش خواهیم گذاشت و طبق روال قانونی عمل خواهیم کرد. این روال در همه کشور ها وجود دارد. من یکی از نظرات صریحم اینست که ما باید به مردم این اطمینان را بدهیم که امنیتی وجود دارد و اطلاعات را در اختیار همه نمی‌گذاریم. ما اطلاعات مردم را حفظ می‌کنیم و امین مردم هستیم. ولی اگر جایی هم قانون گفت برای کشف جرم و مباحثی از این دست نیاز به داشتن پرینتی از تماسها هست ما طبق روال قانونی این تماسها را در اختیار مراجع قرار می‌دهیم.

بطور کلی این صحت دارد که به دلیل اختلاف نظر با اطرافیان رییس جمهور شما برکنار شدید؟ اصلا اختلاف نظری وجود داشت؟
بله طبیعتا این اختلاف نظر بود ولی نمیدانم تا چه اندازه تاثیرگذار بوده است. این اختلاف نظرها فقط مختص من هم نبود خیلی از آقایان در بحث‌ها و نقطه نظراتی که مطرح می‌شد، اختلاف نظر داشتند. خوشبختانه می‌توانم بگویم نه تنها من بلکه درصد زیادی از مسئولین رده بالا از بدو تشکیل دولت‌ها اینگونه بودند که مبنای کارشان اعتقاداتشان است و نه گروه های سیاسی یا پست و مقام و وابستگی های دیگر. من به این نکته اعتقاد دارم و عکس این مسئله بسیار نادر بوده است که افراد چشمشان را بر ارزش‌ها و اعتقاداتشان که همان ارزش‌های انقلاب اسلامی است، ببندند. بدون تعارف و خیلی روشن باید بگویم ما سعی می‌کردیم حرفهای‌مان را در مباحث مختلف سیاسی چه داخلی و خارجی و حتی اجرایی بیان کنیم.

این اختلاف نظرها در چه مواردی بود؟ که به قول شما برخلاف آرمان‌ها و اعتقادات شخصی‌تان بود و باعث مخالفت شما شد؟
شاید هیچوقت به این صراحت مطرح نشد. چرا که حوزه ما حوزه‌ای نبود که این مسائل دخالت مستقیمی در آن داشته باشد. اما همین که شما می‌بینید از کارهای شما حمایتی نمی‌شود و اعتباری به شما تخصیص داده نمی‌شود مگر به پروژه هایی که مورد نظر خودشان است و به پروژه‌های منطقی و مهم بودجه‌ای تخصیص داده نمی‌شود، طبیعی است فضای انگیزشی شما کاسته می‌شود. شاید اولین بار است این را میگویم، من هیچوقت حرف از استعفا نزدم. زیرا معتقدم من در جمهوری اسلامی ایران هیچوقت از مسئولیت خود استعفا نمی‌دهم. چون نگاهم به این جایگاه‌ها، نگاه مسئولیتی است. بنابراین من از مسئولیت استعفا نمیدهم. ولی واقعاً فضایی بود که کار پیش نمی‌رفت و این اتفاق خواست قلبی من هم بود اگرچه ظاهر این بود که آقای رییس جمهور این تصمیم را گرفتند.

قصد همکاری با دانشگاه ایرانیان را ندارید؟
خیر

 

اگر اجازه بدهید بحثی هم درباره شورای شهر داشته باشیم. با توجه  به اینکه سیاست‌زدگی با ماهیت اصلی شورا در تناقض است، تا چه اندازه شورای شهر را سیاست زده می‌دانید؟
علیرغم اینکه ما در شورای چهارم سلایق مختلف را داریم از همان ابتدا تلاش شد که واقعاً این سیاست‌زدگی وجود نداشته باشد. توصیه ما به همه همکاران و دوستان همین بوده است و من فکر می‌کنم تا حدود زیادی این مسئله رعایت شده باشد. طبیعتا بحثهایی از مسیر نگرش وضعی و مسیر اعتدال و اعتقاد به ولایت فقیه و جمهوری اسلامی مطرح است که در این دیدگاه درحال حاضر مشکلی نداریم. اما اگر بحث انتخاب افراد را در نظر بگیریم اختلاف سلیقه‌ها بروز پیدا می‌کند و برجسته می‌شود. من فکر می‌کنم تا اینجای کار اگر بخواهیم واقعی صحبت کنیم تا حدود زیادی پرهیز از سیاست‌زدگی رعایت شده است چرا که اعضای شورای شهر می‌دانند که سیاست زدگی تا حدود زیادی به ضرر مدیریت شهری است. مردم به ما اعتماد کردند و انتخاب کردند تا بیاییم و روی موضوعات مشخص که حل مشکلات و موضوعات شهری است، تمرکز کنیم. کلان شهری مثل تهران در نوع خود یک پدیده پیچیده است که مشکلات و مسائل مخصوص به خود را دارد که این مسائل در طول زمان در تهران رسوب کرده و حل آنها به سادگی امکان‌پذیر نیست. به تعبیر می‌توان گفت در حالت طبیعی شورا امروز در حالت اعتدال قرار دارد غیر از مواقعی که هیجانات یا جریان‌های سیاسی بروز پیدا می‌کند. ما بیشترین تلاشمان این بود که دوستان از مخلوط کردن حق و باطل بپرهیزند و اجازه بدهند مدیریت شهری به بررسی مشکلات خود بپردازد. چون اگر اینها را با هم مخلوط کنیم به ضرر مدیریت شهری است و به نوعی به رأی مردم خیانت شده است.

برنامه شما برای آینده چیست؟ می‌توانیم با توجه به تجربیاتی که دارید، شما را در جایگاه نمایندگی مجلس ببینیم؟
خیر. البته اینکه عرض می کنم به این منظور است که این فضا برای من فضای دلچسبی است. ممکن است با تجربیات گذشته من تناسب یک به یکی نداشته باشد اما اگر بتوانیم همان تجربیات را در مدیریت شهری بکار بگیریم تجربه خوبی است. شخصا خیلی علاقه ندارم در فضای سیاسی حضور پررنگی داشته باشم. بیشتر یک فرد کاری و تخصصی و مدیریتی هستم تا یک فرد سیاسی. البته خدا را شاهد می گیرم که در تمام این دوران به همین شکل حرکت کردم. هرگز برای رسیدن به پست و سمت تلاش نکردم و بیشتر نگاه مسئولیتی بوده است. البته بجز کاندید شدن برای شورای شهر که آن هم با تکلیف و اصرار دوستان بود.

از چه دسته ای بیشتر شما را تشویق می کردند تا برای انتخابات شورای شهر کاندید شوید؟
دسته های متفاوتی بودند. البته جدا قشری که مشخص است و ما با آنها حشر و نشری نداریم. تقریبا همه دوستان اصرار داشتند. از دوستان مجلس تا دیگر قشرها و ردیف‌ها برای این موضوع به من توصیه و اصرار داشتند. من ساعت هشت آخرین روز ثبت نام کردم و همین قصد را هم نداشتم چرا که فکر می‌کردم تجربیاتی که با هزینه جمهوری اسلامی در سی و دو سال گذشته بدست آورده ام را می‌توانم از طریق دانشگاه به دانشجویان آموزش دهم.

شما در حال حاضر هم نماینده مردم در شورای شهر هستید. نمایندگی مجلس هم یک شغل مسئولیتی است.
متاسفانه تعابیر مسئولیتی نیست. در تمام مواقع بر حسب دستور نظام بر اساس تکلیف مسئولیتی را پذیرفتم. و دستور نظام از بالا البته منظورم مقام معظم رهبری نیست ولی در جایگاه‌های مختلف تکلیف را برای من قرار دادند. برای من فعلا خدمت در چنین فضایی رضایتبخش است. هرچند که خانواده از این گله مند است که من نه تنها فعالیتم از دوران وزارت کمتر نشده بلکه بیشتر هم شده است. به هرحال تدریس در دانشگاه، مدیریت بر شورای عالی فضای مجازی و غیره مسئولیت های سنگینی را بر عهده من گذاشته است.

بالاخره جلسه شورای عالی فضای مجازی که قرار بود بعد از سفر رییس جمهور برگزار شود، برگزار شد؟
بله تا کنون دو جلسه برگزار شده است که امیدواریم نوع دستورها طوری باشد که به فعالیت‌های گسترده و موثری منجر شود. صحبت در خصوص این موضوع وقت جدایی میطلبد. اما باید اشاره کرد این نیاز کشور است و تصمیم عمیق و سنجیده ای است که مقام معظم رهبری اتخاذ کردند و باید به این موضوع عمیقا بپردازیم چرا که امروز فضای مجازی هم وزن و دوش به دوش فضای فیزیکی دارای ظرفیت است. به خصوص غرب در این فضا بسیار نفوذ دارد و ما نیز باید جایگاه نفوذ خود بر این فضا را پیدا کنیم و این ظرفیت ها را فعال کنیم.

 

به عنوان کسی که تجربه وزارت و سی و اندی سال تجربه خدمت رسانی به مردم را دارد برآورد خود را از دولت آقای روحانی برای ما بگویید.
اول اینکه ما برای دولت آقای روحانی آرزوی توفیق می‌کنیم چون دولت جمهوری اسلامی ایران است و خدمت به این مردم در کلام امام راحل(ره) از واجبات است. یک نماد عینی حفظ و تقویت نظام خدمت به مردم است و اینکه ما بتوانیم به دنیا نشان دهیم که ما فقط حرف نمی‌زنیم. باید بتوانیم نماد عینی موفقیت خود را به دنیا نشان دهیم. اعتقاد دارم حتی در دولت اگر نگاه ما نگاه خدمت باشد موفقیت بیشتری خواهیم داشت و هرچه از گروه بندی‌ها و جناح‌بندی‌ها فاصله بگیریم و خیلی از مباحث را بدون عینک سیاست زدگی و با نگاه حل مسئله نگاه کنیم موفقیت بیشتری را کسب خواهیم کرد.

تا کنون این سیاست زدگی را در دولت آقای روحانی می‌بینید؟
خیلی می‌خواهم با احتیاط حرف بزنم. این سیاست زدگی را در انتصابات دیدیم. خیلی از مدیران لایقی داشتیم که واقعاً اگر عینک سیاست زدگی را به چشم نزده بودند می‌توانستند آنها را بکار بگیرند.البته  طبیعی است و انتخاب حق هر دولتی است اما عینک سیاست زدگی دید ما را محدود می‌کند و اگر شیشه عینک ما شفاف باشد ‌حتما می‌توانیم مسائل را بهتر ببینیم و مشکلات را بیشتر حل کنیم.

با تشکر از فرصتی که در اختیار نماینده قرار دادید.