«نماینده»؛ محمد سرشار*/ رفتارهای شماری از نمایندگان مجلس نشان می‌دهد اشکالات عمیقی در تربیت آنان برای برعهده‌گرفتن مسئولیت‌های بزرگ اجتماعی وجود دارد.

نمایندگانی که در رای‌گیری‌ها شرکت نمی‌کنند؛ نمایندگانی که هنگام مباحثات مجلس، مشغول بازی‌های دیجیتال یا مالش همکارانشان هستند؛ نمایندگانی که با دیدن یک زن خارجی، عنان از کف می‌دهند؛ نمایندگانی که قادر به پیش‌بینی پیامدهای تصمیم‌گیری‌شان نیستند؛ نمایندگانی که تفاوت تریبون مجلس را با کلاس انشا و محفل شعر نمی‌دانند؛ نمایندگانی که مصالح فردی و بخشی را بر مصالح نسلی و ملی ترجیح می‌دهند؛ نمایندگانی که ...؛ قطعا با مصوبه‌هایشان کشور را به قهقرا می‌برند.

اکنون که به هر دلیلی اختیار تصمیم‌گیری درباره زندگی تک‌تک ما و آینده انقلاب اسلامی در دست همین افراد هم هست؛ خوب است در یک فرآیند تربیتی رسانه‌ای، با ساخت برنامه‌های کوتاه جذاب (که تماشای آن در حوصله آنها باشد)؛ مهارت‌های این افراد ناصالح برای نمایندگی مردم افزایش یابد.

تجربیات شبکه کودک در سرگرم‌آموزی نشان می‌دهد که هم می‌توان طفل گریزپا را پای رسانه نشاند و هم در تربیت او موثر بود.

برنامه‌های باهم‌بازی استودیو دینا و همبازی مدرسه سینمایی عمار، نمونه‌های موفق این تجربه هستند. ‌

*مدیر شبکه پویا