به گزارش «نماینده» مجتبی شاکری با بیان اینکه از سال ۱۳۸۴ تاکنون به‌رغم پیگیری های مکرر در اجرای مصوبه «جلب و جذب مشارکت بخش خصوصی در توسعه مجتمع‌های فرهنگی و سینمایی شهر تهران» عملکرد مشهودی توسط شهرداری گزارش نشده است، گفت: حتی فهرست مطالعات پیوست چنین طرح‌هایی به شورا ارسال نشده تا ارزیابی صحیحی از اجرای آن حاصل شود.
وی توضیح داد: بر اساس این مصوبه شورای دوم، شهرداری تهران موظف شد به منظور تسریع و حمایت از احداث و نوسازی مجتمع‌های سینمایی در صورت هماهنگی با طرح‌های جامع شهری، مجوز ساخت فضای تجاری را حداکثر معادل زیربنای فضای نمایش در مجتمع های مذکور بدون اخذ هرگونه عوارض پذیره از مجتمع فرهنگی سینمایی و فضای تجاری در مجتمع مزبور صادر کند. بر اساس این مصوبه مقرر شد سرقفلی کلیه فضاهای تجاری ایجاد شده توسط بخش خصوصی پس از پایان دوره ۲۵ ساله استیجاری در اختیار بخش خصوصی و سایر فضاهای موجود در مجتمع پس از طی زمان مقرر در اختیار شهرداری تهران قرار گیرد.
شاکری با بیان اینکه نظرسنجی یا نظرخواهی از مالکین سینما و سرمایه‌گذارانی که می‌توانند شناختی کامل از نقاط ضعف و قوت این مصوبه و چرایی و چگونگی امکان عملیاتی شدن آن را داشته باشند، در دسترس نیست، گفت:‌ با این حال اخیرا معاون برنامه‌ریزی و توسعه شهرداری تهران خواستار معرفی نماینده جدید عضو شورای شهر به منظور عضویت در کمیته اجرایی ذیل این مصوبه شده است. این در حالی است که اصلا مشخص نیست انواع مالکیت‌های ذکر شده در مصوبه مذکور، چه انگیزه‌ای را برای سرمایه‌گذاران ایجاد کرده یا می‌کند.
رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران یادآور شد: طبیعتا انگیزه سرمایه‌گذاران در فرصت‌های اقتصادی، رسیدن به سود و افزودن بر سرمایه اولیه است. اما گذشت حدود ۱۱ سال از مصوبه مذکور نشان‌دهنده انگیزه سرمایه‌گذاران برای بهره‌برداری از این موقعیت نیست.
وی در ادامه یکی دیگر از نقاط ضعف مصوبه مذکور را این طور تشریح کرد: در دستورالعمل مذکور قدر و سهم شهرداری و سرمایه‌گذار در حوادث غیرمترقبه نظیر آتش‌سوزی، آسیب دیدن بنا، تجهیزات و نحوه حمایت شهرداری از سرمایه‌گذار مشخص نیست.
شاکری معتقد است در نگاهی عمیق تر به موضوع پدیده ورشکستگی سینماداری، ورود اپلیکیشن‌های آسان و ارزانِ نمایش فیلم‌های سینمایی در فضای مجازی، ضعیف بودن اقتصاد سینما با گسترش شبکه نمایش خانگی و پدیده تازه‌تر تالارهای نمایش در مال‌ها (فروشگاه‌های زنجیره‌ای) و همچنین کاسته شدن از جاذبه فیلم‌ها با تکراری بودن ماجرا و داستان فیلم‌ها باید پژوهشی کارشناسی صورت گیرد تا چگونگی سرمایه‌گذاری انگیزشی شهرداری برای جلب حمایت سرمایه‌گذاران و گسترش فضای نمایشی به طور واقعی عملیاتی شود.