هفته نامه «نماینده»؛ یحیی آل‌اسحاق*/ آیا سرمایه‌گذاری خارجی در دوران پسابرجام افزایش یافته است؟ و اینکه چگونه می‌توان به جایگاه مناسب اقتصادی در دنیا نائل شد؟ برای پاسخ به پرسش اول ابتدا باید به الزامات سرمایه‌گذاری بپردازیم.  
باید به این نکته توجه داشت که سرمایه‌گذاری در جایی شکل می‌گیرد که امنیت، آتیه و بازگشت حاصل از سرمایه‌گذاری به‌گونه‌ای باشد تا مجموعه یا شخصی که سرمایه‌گذاری می‌کند، مجموعۀ برآوردش این باشد که کار اقتصادی درستی انجام داده است.
در رابطه با سرمایه‌گذاری‌های اساسی هم باید گفت: «حداقل زمان سرمایه‌گذاری تا گرفتن نتیجه حدود ۳ الی ۴ سال طول می‌کشد مخصوصاً در واحدهای صنعتی و تولیدی؛ ازاین‌رو سرمایه‌گذار باید افق حداقل ۴ الی ۵ ساله با ثباتی را در ذهن خود متصور کند.»
به اعتقاد نگارندۀ این مطلب، وضعیت سرمایه‌گذاری در ایران از وضعیت مطلوبی برخودار است بنابراین آنچه که می‌توان در رابطه با سرمایه‌گذاری خارجی در ایران ارائه داد آن است «ما از نظر بازگشت سرمایه و فضا برای سرمایه‌گذاری و امکان سرمایه‌گذاری، چه بازار داخلی و چه بازار اطراف وضعیت کاملاً مطلوب برای کسی که می‌خواهد سرمایه‌گذاری بلند مدت انجام دهد، موجود است.»
اما آنچه باید مورد توجه و اهمیت قرار گیرد نقش و فعالیت دشمنان است؛ دشمنان و بدخواهان در تلاش بوده و هستند، با ایجاد ایران هراسی القاء کنند که سرمایه‌گذاری در ایران جای نگرانی دارد. در دورۀ پسابرجام تصور می‌شد بعد از مذاکرات و دستیابی به توافق(برنامۀ جامع اقدام مشترک) این مسائل حل شود اما متأسفانه علی‌رغم تمام تعهدها و  وعده‌هایی که اعلام شد، عملاً بدعهدی، بدقولی، بدکرداری و خلاف مصوبات جمع تصمیم گرفتن از طرف مقابل دیده شد.
گروه ۱+۵ هم قول دادند و تعهد کردند تا فضاسازی‌ها از بین برود و روابط بانکی برقرار شود اما اینگونه نشد و به بانک‌های بزرگ اجازۀ فعالیت ندادند؛ درست است مبادلاتی را داریم ولی با بانک‌های کوچک این مبادلات صورت می‌گیرد و جلوی سرمایه‌گذاری‌هایی که باید شکل گیرد، بسته شده است. این در حالی است که حدود ۱۵۰ هیئت از کشورهای مختلف برای مذاکره به ایران سفر کردند و حتی یادداشت تفاهم نیز امضا کردند اما عملاً اجرا نشد.
نگارنده معتقد است در این فضا که با بدعهدی‌های طرف مقابل روبه‌رو شدیم یکی از الزامات رسیدن ایران به جایگاه مناسب اقتصادی در دنیا، تحقق سیاست‌های اقتصاد مقاومتی است؛ نسخۀ اقتصاد مقاومتی یک نسخۀ گرانقدر است، از این جهت که این نسخۀ عملیاتی، نتیجۀ ۳۷ سال تجربه و هزینه- فایده‌ای است که یک نظام انقلابی در صحنه‌های مختلف جنگ، برخوردهای جهانی و مشکلات داخلی، تهدیدها و فرصت‌ها به‌دست آورده و نسخه‌ای است که صاحب‌نظران و فعالان اقتصادی همه یک صدا بر فایده‌مند بودن آن تأکید دارند.
اقتصاد مقاومتی علاوه بر اینکه یک نسخۀ جدی با در نظر گرفتن تمام جنبه‌های تئوریکی متناسب با اقتضائات اقتصاد ایران است، یک نسخۀ عملیاتی به‌شمار می‌رود که با در اختیار بودن آن، می‌توان شکوفایی اقتصادی را تضمین کرد، البته به این  شرط که نسخه، همراه با اقدام و عمل متعهدانه و لازم از سوی تمامی آحاد ملت باشد؛ به این معنا که فضای عمومی کشور بسیج شده و اقتصاد مقاومتی را به عنوان یک وظیفۀ ملی پیاده‌سازی کنند.

*کارشناس مسائل اقتصادی