هفته نامه «نماینده»؛ سعید آجرلو*/ ما می‌خواهیم درباره اینکه حسن روحانی در چند ماه باقی‌مانده به انتخابات چه اقداماتی خواهد کرد، بحث کنیم. روحانی کمپین انتخاباتی خود را زودتر از بقیه نامزدها آغاز کرده است. چرا که قبل از هر نامزدی، وعده‌هایش در سال ۹۲ رقیب او هستند. پس او به‌سراغ وعده‌هایش می‌رود و آنها را با مردم مرور می‌کند. برخی را انجام شده قلمداد می‌کند، برخی را در حال انجام و برخی دیگر را به ۴سال دوم احاله می‌دهد. رقابت او با روحانی ۹۲ از مدتی پیش آغاز شده و به‌نظر تا روز انتخابات هم ادامه خواهد داشت.
این البته علاوه بر کمپین منفی او علیه مخالفانش است. او مخالفانش را مخالف بهبود اوضاع اقتصادی، توسعه کشور و رفع تحریم‌ها عنوان می‌کند و در عوض از خود و تیمش چهره‌ای مثبت و سازنده می‌سازد. او کمپین منفی‌اش را در طول ایام برگزاری انتخابات با توجه به گفتمان رقبا تقویت خواهد کرد و سعی در تولید دوقطبی خواهد داشت.
روحانی فعلاً کمپین مثبت‌اش را با اقتصاد آغاز و بر مفهوم اشتغال متمرکز شده است. او در چند سخنرانی اخیر خود به‌شدت از اشتغال سخن می‌گوید و خود را به مطالبه‌گر اشتغال تبدیل کرده است. روحانی به احتمال فراوان می‌داند که در اکثر نظرسنجی‌ها مردم، مهم‌ترین خواسته خود را اشتغال عنوان کرده‌اند و برای اینکه چنین خواسته‌ای توسط رقبا مصادره نشود، آن را به صدر شعارهایش آورده است. در واقع اکنون شعار اصلی او در انتخابات، مفهوم اشتغال است؛ خواسته اصلی جامعه ایرانی در انتخابات ۹۶.
او گرچه حمله را در این زمینه آغاز کرده اما مسلماً در آینده‌ای نزدیک رقبای جناح مقابل از همین زاویه به او حمله خواهند کرد. اینکه اگر اشتغال نیاز اصلی جامعه است پس چرا دولت هنوز نتوانسته اقدام‌های مؤثری برای حل آن انجام دهد. روحانی گرچه می‌خواهد مطالبه‌گر اشتغال باشد اما دور نیست زمانی که مطالبه‌گر به پاسخگو تبدیل خواهد شد. در این میان در چند ماه آینده نامزدهای جریان انقلابی مسلماً با برنامه از راه‌های افزایش اشتغال سخن خواهد گفت. اشتغال به نظر، کلید اصلی انتخابات سال ۹۶ است و چه جدل‌ها که بر سر آن شاهد خواهیم بود.
مورد مهم دیگر که بخش اساسی کمپین مثبت و منفی حسن روحانی را تشکیل می‌دهد، سیاست خارجی است. روحانی در بخش مثبت از برجام سخن خواهد گفت و آن را تنها راه‌حل مشکلات اقتصادی کشور عنوان می‌کند؛ اما در عین حال گوشه چشمی هم به کمپین منفی دارد تا بتواند از جنگ‌جویی و تندروی احتمالی ترامپ و جمهوری‌خواهان استفاده کند و موج صلح‌طلبی در انتخابات ۹۶ راه بیندازد.
او در ابتدا به‌دنبال این خواهد بود که ترامپ صدمه‌ای به برجام نزند تا میراث ۴ ساله‌اش باقی‌بماند اما برنامه جایگزین او در صورت تندروی ترامپ و لطمه خوردن به برجام، کشاندن بازی به زمین داخل و ایجاد کمپین منفی علیه نامزدهای جبهه انقلاب است. او احتمالاً روبه‌رو شدن ترامپ با یک نامزد اصول‌گرا را مساوی جنگ برای جامعه تصویر خواهد کرد و به‌واسطه گفتمان اعتدال از میانه‌روی سخن خواهد گفت تا با کلید واژه «جنگ»، بتواند انتخابات را ببرد.
در مقابل اما او نباید فراموش کند که گفتمان منافع ملی در انتخابات بعد، در مقابل این ادبیات روحانی، گفتمان امنیت جامعه محور است که می‌تواند طرح حامیان دولت را خنثی کند. روحانی اما در زمینه فرهنگ همچنان به تولید دوقطبی می‌اندیشد. بزرگ‌ترین مانع او اما محافظه‌کاری «رضا صالحی امیری» است. من گمان می‌کنم برعکس آنچه برخی می‌گویند، صالحی امیری حتی محافظه‌کارتر از «علی جنتی» است و بیشتر به‌دنبال تنظیم روابط با حاکمیت است و در پی ترمیم صدمه‌ای که به این روابط در ماجرای رأی اعتماد وزارت ورزش وارد شد.
روحانی اما در حوزه سیاست داخلی همچنان متکی به اصلاح‌طلبان خواهد بود و خود را در چارچوب مناسبات هاشمی رفسنجانی –خاتمی تعریف می‌کند. او البته تمام تلاش خود را خواهد کرد که طیفی از اصول‌گرایان عمل‌گرا همچون «علی لاریجانی» و «علی اکبر ولایتی» را هم همراه خود کند تا ائتلاف برجامیان آنگونه که در انتخابات ۹۴، شکل گرفت، بازتولید شود.
او در سیاست داخلی راه خود در انتخابات مجلس را ادامه می‌دهد و در عین حال به دنبال این خواهد بود که رقیب بازی را به برجام بکشاند و در دوقطبی برجامیان/ نابرجامیان بازی را برنده شود. این آسان‌ترین راه برای روحانی است و در عین حال بزرگ‌ترین اشتباه برای نیروهای انقلاب که در زمین برجام بازی کنند. انتخابات ۹۶ برای روحانی سخت و پرچالش خواهد بود.
* کارشناس سیاسی
نظر شما