«نماینده»؛ سید کمال سجادی/* انتخابات، بهار احزاب و تشکل‌های سیاسی است و سال آینده هم انتخابات شوراهای شهر و روستا و ریاست‌جمهوری، همزمان برگزار می‌شود. ازاین‌رو، با توجه به نقش‌آفرینی احزاب در عرصه انتخابات باید به چرایی همگرایی و ائتلاف تشکل‌های همسو به‌ویژه در اردوگاه اصول‌گرایان اشاره کرد. پیرامون همگرایی و ائتلاف اصول‌گرایان باید به چند نکته اساسی پرداخت.

نخست آنکه باید بدانیم اگر بخواهیم در عرصه انتخابات پراکنده شویم و به‌عبارتی جزیره‌ای عمل کنیم، نتیجه به ضرر اصول‌گرایان تمام می‌شود و تجربه هم نشان داده که در صورت همگرایی و ائتلاف، به‌نتیجه دست یافته‌ایم البته به‌اعتقاد نگارنده اگر وحدت به‌معنای فلسفه‌ای آن امکان‌پذیر نیست، حداقل باید بر انسجام و ائتلاف در زمان انتخابات تأکید شود بنابراین منافع بالاتر که همان مصلحت انقلاب، نظام و گفتمان انقلاب اسلامی است، باید در اولویت قرار گیرد. در این صورت ممکن است دیدگاه و نقطه‌نظرات سایر احزاب نیز تأمین شود، در غیر این صورت اگر پراکنده عمل کنیم، «هیچ برنامه‌ای» تأمین نخواهد شد و همه ضرر خواهند کرد.

فقط کافی است به انتخابات گذشته برگردیم تا متوجه شویم هرگاه نیروهای انقلاب با سازوکار وحدت وارد عرصه انتخابات شدند به‌عنوان برنده معرفی و هرگاه با چند فهرست وارد صحنه شدند، شکست خوردند. به‌اعتقاد نگارنده هم‌اکنون اکثر دلسوزان اصول‌گرا بر همگرایی تأکید می‌کنند البته باید به این نکته هم پرداخت که وحدت نیاز به گروه مرجع دارد و بنده در یادداشتی که در هفته‌نامه «نماینده» منتشر شد، نکاتی در قبال جایگاه روحانیت در جغرافیای سیاسی بازگو کردم و در مطلب جدید می‌خواهم به این پرسش پاسخ دهم چرا باید از «روحانیت» تبعیت کرد.

معتقدم تبعیت از جامعتین(جامعه روحانیت و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم) منافع فراوانی دارد. نخست آنکه مردم متدین امیدوار می‌شوند و تشکل‌های اصول‌گرا هم با محوریت روحانیت، دیگر پراکنده نخواهند شد چون صاحب مرجع هستند و از همه مهمتر آنکه ما تجربه انتخابات گذشته را هم  پیش‌روی خود داریم، در ادوار گذشته مشاهده کردیم عدم تبعیت منجر به چه نتایجی شد بنابراین اصول‌گرایان باید بر محوریت روحانیت سرمایه‌گذاری و همت کنند تا ائتلاف اصول‌گرایان که امری مهم و ضروری تلقی می‌شود، شکل گیرد.

نکته دیگر در قبال ائتلاف و همگرایی اصول‌گرایان به انتخابات شوراها برمی‌گردد. انتخابات شوراهای شهر و روستا نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است به‌خصوص انتخابات در کلان‌شهرهایی همچون تهران ضمن آنکه باید توجه داشته باشیم در کلان‌شهرها مردم به فهرست‌های انتخاباتی رأی می‌دهند و نمونه آخر آن هم رأی مردم به یک فهرست در انتخابات مجلس دهم بود. براین اساس ائتلاف اصول‌گرایان و دستیابی به فهرست واحد در انتخابات شوراها به‌خصوص شورای شهر تهران نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

حال این پرسش مطرح می‌شود روند ائتلاف برای انتخابات شوراها هم باید در استان‌ها و شهرستان‌ها  دنبال شود؟ در پاسخ باید اذعان داشت: «سازوکار آنها برمبنای جامعه‌شناسی قومی و قبیله‌ای دنبال می‌شود، به همین جهت روند خود را می‌طلبد البته باید از سوی جریان‌های سیاسی حمایت شوند اما تمرکز ما بر شهرهای بزرگ همانند تهران خواهد بود.»

از سوی دیگر باید به این اصل اشاره کرد «شوراها سیاسی عمل نمی‌کنند بلکه کارویژه اساسی آنها آبادانی و عمران شهرهاست» اما باید بدانیم عملکرد آنان بازتاب سیاسی در داخل و خارج کشور دارد بنابراین باید همگرایی بیشتری در انتخابات شوراها شکل گیرد. اگر یک شهردار عملکرد خوب و قابل دفاعی از خود به جا گذارد می‌تواند تأثیرات زیادی بر علاقه‌مندی و آینده‌نگری مردم داشته باشد به‌طوری که مردم به کل نظام علاقه‌مند خواهند شد.

انتخابات شوراها وسعت کلان دارد، چه از نظر تکثر کاندیداها و چه از منظر منتخبان مردم که در نهاد شوراها حضور پیدا خواهند کرد؛ پس باید نیروهای کارآمد و مقتدر در فهرست شوراها حضور یابند. معتقدم افرادی که به هر دلیل مشهور شده‌اند دیگر از سوی مردم رأی نخواهند آورد.

همگرایی و انسجام اصول‌گرایان دو نتیجه دیگر نیز خواهد داشت. اولاً: کمک می‌کند مردم با آرامش بهتر منتخبان خود را شناسایی کنند و ثانیاً منجر به ورود نیروهای کارآمد و افرادی که اصل برای آنها خدمت به مردم و نظام و نه اهداف سیاسی است، می‌شود.

در پایان مطلب باید به وضعیت کنونی اصول‌گرایان و تاکتیک رقیب اشاره‌ای کرد. برخی از اصلاح‌طلبان مواضعی مبنی بر اختلاف و چند دستگی در اردوگاه اصول‌گرایان بیان کرده‌اند. بنده براین باورم وضعیت اصول‌گرایان با اصلاح‌طلبان واقعاً قابل قیاس نیست چراکه معیارهای اصول‌گرایان کاملاً مشخص است که در این راستا می‌توان از اعتقاد به گفتمان انقلاب اسلامی، اصل ولایت فقیه و بایدونبایدهای اصول‌گرایان نام برد اما در بین اصلاح‌طلبان طیف‌های وسیعی وجود دارند و تعریف یکسانی از اصلاحات هم ارائه نشده است حتی نظریه‌پردازان آنها تعریف یکسانی ارائه نداده‌اند؛ بنابراین جریان اصلاحات طیف رنگارنگی است که هیچ هم‌خوانی در بین آنها دیده نمی‌شود لذا با تلنگری سازوکار وحدت این جریان در هم می‌شکند.

سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری