از مبارزه تا سازش! به‌نظر می‌رسد راهی بسیار طولانی است ولی در زندگی برخی شخصیت‌ها این دو کلمه متناقض نمود عینی یافته و دیگر در تاریخ کسی با شنیدن نامشان خاطرات انقلابی را مرور نمی‌کند، «یاسر عرفات»، یکی از این شخصیت‌هاست.

رهبر معظم انقلاب، ۱۰ دی ماه ۱۳۷۸ در خطبه‌های نمازجمعه به این روحیه یاسر عرفات اشاره کرده و فرمودند: «یکی از مسائلی که امروز مطرح می‌شود، برای اینکه قضیه فلسطین به‌دست فراموشی سپرده شود و از طرح آن در افکارعمومی امّت اسلامی جلوگیری کنند، همین مذاکرات به‌اصطلاح صلحی است که بین گروهی از فلسطینی‌ها - یعنی همین عرفات و دارودسته او - با اسرائیلی‌ها در جریان است؛ یعنی قضیه سازش و حکومت به‌اصطلاح خودمختار فلسطینی و از این حرف‌ها. این هم یکی از آن زشت‌ترین فریب‌ها و ترفندهای اسرائیلی‌هاست که متأسفانه عده‌ای از مسلمانان و عده‌ای از خود فلسطینی‌ها به دام آن افتاده‌اند. یکی از حرف‌هایی که امروز مطرح می‌کنند، همین مسئله مذاکرات سازش بین این جماعت و سران اسرائیل است که یکی از آن زشت‌ترین ترفندهاست. چرا؟ به‌خاطر اینکه براساس بهترین فرض‌ها در آخرین مذاکراتی که اینها انجام داده‌اند – به‌قول خودشان «وای ریور ۲» - اگر همه این تعهداتی که اسرائیلی‌ها کردند، تحقق پیدا کند، آنچه که گیر این جماعت فلسطینیِ بیچاره می‌آید، اندکی بیش از ۴ درصد سرزمین فلسطین است! یعنی از این کشور فلسطینی که متعلق به فلسطینی‌هاست و همه‌اش را مردم فلسطین مالکند و حق آنهاست، ۴ درصدش را به اینها می‌دهند؛ آن هم چطور ۴ درصدی!؟ این ۴ درصد، در یک جا مجتمع نیست؛ شاید در ده جا تکه‌تکه شده و متفرق است!»

از این مقدمه واجب که بگذریم مرور خاطرات روزهای آغازین دفاع مقدس خالی از لطف نیست، روزهایی که یاسر عرفات تلاش داشت روحیه سازش‌کاری خود را به مقامات کشورمان تسری دهد. او در حالی که صدام بخش‌هایی از خاک ایران را اشغال کرده بود، از لزوم عقب‌نشینی در برابر رژیم بعث عراق سخن می‌گفت. «محسن رفیق‌دوست» در خاطرات خود با عنوان «برای تاریخ می‌گویم» در این زمینه اظهار می‌دارد: «جنگ که شروع شد، عرفات به ایران آمد و من با او ملاقات کردم، او به من گفت: «من شما را دوست دارم، شما امید ما هستید اما همه دنیا پشت صدام هستند، من پیشنهاد می‌کنم با صدام آتش بس کنید»، گفتم شما مطمئن باش هیچ‌کس در ایران تا زمانی که یک عراقی در خاک ایران است، آتش بس را قبول نمی‌کند... [از ارتباط عرفات با صدام] آن موقع نه [اطلاع نداشتیم] بعداً چرا، او بعد از شروع جنگ به صدام نزدیک و از ما دور شد.»