به دنبال انتشار یک فایل صوتی از آیت‌الله «منتظری» که در آن وی به شدت از اعدام منافقین انتقاد و آن را جنایت خوانده بود، موجی از تحلیل و اظهارنظر، فضای سیاسی کشور را فراگرفت. آنچه که بدیهی است، اشتراک نظر قاطبۀ ملت ایران در جنایت کار خواندن گروهک نفاق می‌باشد. در ایران اسلامی بر سر هر موضوعی اختلاف باشد در اینکه منافقین پدر معنوی گروه‌های دیگر تروریستی چون «داعش» هستند و این دو هیچ فرقی با هم ندارند جز در بازۀ زمانی فعالیت‌های تروریستی، اختلافی نیست. با این وجود انتشار فایل صوتی حمایت منتظری از منافقین نشان از بصیرت مثال زدنی امام خمینی(ره) است که در نامۀ تاریخی ۶ فروردین ۱۳۶۸ به نامبرده هشدار دادند که «سعی کنید افراد بیت خود را عوض کنید تا سهم مبارک امام بر حلقوم منافقین و گروه مهدی هاشمی و لیبرال‌ها نریزد.»

شاید برخی گمان کنند که نفوذ لیبرال‌ها، منافقین و باندهای خطرناک جنایت و خیانت در بیت منتظری ادعایی است که مخالفین دربارۀ وی داشته و دارند و از این منظر این واقعیت را کتمان کنند ولی نگاهی به سخنان شهید «محمد منتظری» نشان از آن دارد که نفوذ در بیت نامبرده حقیقتی غیرقابل کتمان است که حتی فرزند به پدر هشدار آن را داده بود.

شهید محمد منتظری، ۵ مهر ماه ۱۳۵۸ در مصاحبه‌ای با روزنامۀ اطلاعات از نفوذ صهیونیست‌ها در منابع اطلاعاتی پدر سخن گفت. محمد منتظری در این مصاحبه، پدر را هر چند یک شخصیت انقلابی خطاب می‌کند ولی می‌گوید او مصون از اشتباه و خطا نبوده و «طبق یک فن جاسوسی که وجود دارد از طریق منابع اطلاعاتی و تلفن‌ها و نامه‌پراکنی در منابع اطلاعاتی رهبران انقلاب، جاسوسان صهیونیستی دخالت می‌کنند.»

شهید محمد منتظری در ادامه به نکته‌ای که نیاز آن روزهای انقلاب با توجه به رویکرد دولت موقت بود اشاره کرده و می‌گوید: «در این مملکت دو انقلاب دیگر باید صورت بگیرد، اول افشای ماهیت منافقین تا این افراد برای توده‌های مردم شناخته شوند تا بعدها اگر کشته شدند کسی آنان را شهید نداند و دیگری یک انقلاب مداوم و دائمی. مردم باید فرصت‌طلبانی که در جلد انقلابی ظاهر می‌شوند را شناسایی کرده و کنار بگذارند.» «اطلاعات، ۵ مهر ۱۳۵۸، صفحه ۱۴»

ای کاش! «احمد منتظری» که این روزها در حمایت از منافقین فایل صوتی منتشر می‌کند، به گفته‌ها و توصیه‌های برادرش نگاهی از سر دقت و عبرت‌گیری بیندازد تا بیش از این عامل تبلیغ و ترویج جنایتکارانی چون گروهک نفاق نشود، هر چند تاریخ نشان داده است که به فرمودۀ امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) «ما اکثر العبر و اقل الاعتبار. پندها فراوان است و پند گیرندگان اندک»