«نماینده»؛ بیژن نوباوه/ رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیرشان با فرماندهان و مسئولان نیروی انتظامی ضمن اشاره به مراقبت از وحدت موجود در کشور، ایجاد «دو جریانی»، «دو فرقه‌ای» و «دوقطبی» را از ضربه‌های مهلکی برشمردند که دشمن به دنبال آن است. موضوع مقابله با اختلافات و دوقطبی‌ها از اصول هر جامعه‌ای است اما پیش از پرداختن به این مسئله، لازم است نیم‌نگاهی بر تفسیر «دوگانگی» از منظر دینی و انقلابی بیندازیم.
ادبیات دینی ما در مواردی  صف‌بندی‌ها و جناح‌بندی‌ها را تائید کرده و حتی به آن امر نموده و از سوی دیگر، به وحدت و هم‌دلی نیز توصیه کرده است. بررسی منابع دینی نشان می‌دهد که تنها یک دوقطبی از منظر دین شناخته‌شده و مورد تائید بوده و آن‌هم دوقطبی «حق» و «باطل» است. آنچه از آن به‌عنوان «قطب‌بندی» تعبیر می‌شود تنها به معنای اختلاف دیدگاه و انتقاد گروهی به گروه دیگر نیست. قطب‌بندی واقعی زمانی رخ می‌دهد که این اختلاف به نزاع، درگیری و تقابل بینجامد و با تحریک احساسات، طرفداران و حامیان آن‌ها علیه گروه دیگر تحریک شوند. بر همین مبنا، آنچه در اسلام مورد تائید است مبارزه با ظالم و یا به تعبیر دیگر مبارزه با استکبار است که نمود بیرونی و فعلی آن، مبارزه علیه صهیونیسم و نظام سلطه به شمار می‌آید.
اما از منظر اجتماعی، عامل مهمی که فقدان آن در جامعه باعث لطمه به ارکان آن کشور می‌گردد، «وحدت» و نقطه مقابل آن، «دوقطبی» است. این نکته تنها به مسائل اجتماعی ختم نمی‌گردد و یکپارچگی جامعه در موارد مختلف مانند مسئله برجام نیز موردتوجه رهبر انقلاب بوده است. ایشان درزمانی که مذاکره‌کنندگان مشغول گفتگو با گروه ۱+۵ بودند تأکید می‌کردند که منافع ملی برای همه یکسان است؛ اگر آسیبی از ناحیه توافق هسته‌ای وجود داشته باشد، برای همه جامعه و چنانچه امتیازی به دست بیاید متعلق به همگان است.
درباره مسائل اجتماعی که این روزها در کانون توجهات رسانه‌ای داخلی و خارجی قرار دارد، شاهدیم که دشمنان بیرونی و برخی از ناآگاهان داخلی تلاش دارند آن را به گروه‌های اجتماعی منتسب نمایند. این در حالی است که حتی یک مورد هم از واقعیت‌های روشن اجتماعی وجود ندارد که قشری از آن خرسند و گروهی هم از همان موضوع ناخشنود باشند. اگر مسئله امنیت مطرح است همه خواهان آن هستند؛ اگر امنیت اخلاقی به میان می‌آید همه آن را می‌پسندند؛ چنانچه موضوع سلامت فضای مجازی و رسانه‌ای موردتوجه است، همه بدان اعتقاددارند. دشمن همیشه تلاش داشته و دارد که موضوعاتی ازاین‌دست را دوقطبی نشان داده، درواقع به وحدت فکری جامعه خدشه وارد نماید و اگر غفلت کنیم نتیجه هم این خواهد شد که دشمن به برآیند موردنظرش دست پیدا کند.
از سوی دیگر باید مراقب بود تا مسائل مذهبی بر اساس خواسته دشمن به مسائل امنیتی تبدیل نشود. به‌عنوان‌مثال، رسانه‌های معاند و دستگاه عریض و طویل تبلیغاتی دشمن همیشه سعی دارند تا بحران‌هایی با تعابیر عربی و عجمی و بحران شیعه و سنی به راه بیندازند و لذا این موضوع، رسالت رسانه‌ها و خبرنگاران را در راستای خنثی‌سازی و ناکام گذاشتن دشمنان نظام جمهوری اسلامی ایران سنگین‌تر می‌کند.
ملاک و معیار موردنظر ما در مسیر وحدت و اجتناب از تفرقه، باید سیره رهبر حکیم انقلاب باشد. ایشان از ابتدای رقابت‌های انتخاباتی حتی اجازه طرح شائبه‌هایی در مورد جانب‌داری از فردی خاص را نمی‌دادند و تنها به طرح ویژگی‌های نامزد اصلح می‌پرداختند. این رویکرد، راه را به ما نشان می‌دهد و یادآوری می‌کند که نقطه مشترک همه مردم باید منافع ملی کشور باشد تا دشمنان با استفاده از حربه‌های خود آن را دوقطبی نکنند.
نکته دیگری که در این رابطه قابل‌ذکر است اینکه دشمن به دنبال «نفوذ» است و یکی از راه‌های نفوذ نیز همین مسئله تفرقه و دوقطبی کردن جامعه است. تفرقه، مسیر نفوذ را هموار می‌کند و اساساً هرگونه حرکتی برخلاف آرمان‌های رهبری و خط امام(ره)، راه نفوذ را برای دشمن تسهیل می‌نماید.
مثل معروفی است که می‌گوید «تاریخ معلم خوبی است اما حق‌التدریس آن بسیار گران است». هرزمانی که ملت‌ها دچار کشمکش و دوقطبی شدند، ضربه‌های سنگین و جبران‌ناپذیری به آن‌ها وارد آمد. نمونه‌های معاصر و تاریخی اختلاف و دوقطبی شدن جوامع هم در اختیار ماست. مصداق نزدیک آن به لحاظ زمانی، کشور مصر است؛ بااینکه مصری‌ها انقلاب بزرگی را تدارک دیدند، اما بعد از پیروزی دچار اختلاف و دودستگی شدند و درنتیجه دشمن بر موج آن‌ سوار شد و مصر را به حمام خون تبدیل کرد.
در کشور ما اسناد فاش شده از دوران پهلوی نشان می‌دهد که ساواک و دستگاه وابسته به حکومت پهلوی تا چه میزان تلاش داشتند با کمک آمریکا میان مردم اختلاف انداخته و از اتحاد ملت جلوگیری کنند. تا زمانی که ملت با هدایت امام(ره) در مسیر وحدت قرار نگرفته بود، این اختلافات ادامه داشت. دشمن حتی پس از انقلاب نیز از این اقدامات خود دست برنداشت و به دست لیبرال‌ها و عوامل فریب‌خورده، اختلافات گسترده‌ای ایجاد کرد که هوشیاری ملت و رهبری امام(ره)، مانع از گسستگی مردم شد. در جریان فتنه ۸۸ هم دشمن از هیچ تلاشی برای ایجاد دوقطبی‌ کاذب در جامعه فروگذار نکرد اما درنهایت، وحدت ملت بود که همچون سیلی همه عوامل تفرقه‌افکنانه را با خود برد و چشمه وحدت و هم‌دلی را در کشور جاری کرد.
نکته آخر اینکه نباید از علت اصلی این اختلاف‌افکنی‌های خصمانه غافل بود. دشمن، دریافته است که پیشرفت‌های همه‌جانبه ایران را باید به‌وسیله پاشیدن بذر دودستگی تضعیف کند و به همین دلیل است که سعی در بزرگنمایی غیرواقعی و ایجاد اختلاف دارد. مردم و مسئولین در قبال تشنج‌آفرینی‌ها و تفرقه‌افکنی‌ها باید هوشیار و بیدار بوده و به صداهای شیطانی که از سوی استکبار جهانی برخاسته می‌شود وقعی نگذارند. افراد و جریان‌هایی که ندای تفرقه را بلند می‌کنند، زبان آمریکا و – خواسته یا ناخواسته- مجری فرامین او هستند و تنها باید به فرامین مقام معظم رهبری گوش سپرد تا به‌وسیله قطب‌نمای انقلاب، مسیر  هرگونه تفرقه‌انگیزی و توطئه مانند همیشه مسدود گردد .

*عضو کمیسیون فرهنگی مجلس نهم