به گزارش «نماینده»، عدنان موسی‌پور گفت: فرآیند صادرات باید تخصصی شود؛  چرا که صادرات یک تخصص است و صادرکنندگان با عمل کردن به دانسته‌های جدید و قدیم خود می‌توانند به اقتصاد کشور خدمت کنند. بر همین اساس،  صادرات ما باید از حالت سنتی به فرآیندی حرفه‌ای تبدیل شود که در این زمینه به نظر می رسد که تاسیس مدرسه عالی صادرات می‌تواند راهگشا باشد؛ به طوری که در این مدرسه یا آکادمی، صادرات به شکل یک فرهنگ عمومی تقویت شده و سعی شود تا همزمان با پیشرفت تکنولوژی، صادرکنندگان ما با ابزارهای جدید بازاریابی آشنا شوند.

رئیس کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران افزود: این مدرسه یا آکادمی می تواند صادرات ما را از حالت سنتی به یک فرآیند حرفه‌ای تبدیل کند؛ چراکه نگاه سنتی به صادرات،  از مشکلات این بخش است که رفع آن به تلاش خود صادرکنندگان نیاز دارد.

وی در خصوص مهم‌ترین مشکلات پیش روی صادرات غیرنفتی که حل آن مرتبط با دولت است، تصریح کرد: قوانین دست و پاگیر، عدم حمایت سیستم بانکی از صادرکنندگان، عدم اجرای صحیح یا کامل معافیت‌های صادراتی و قطع شدن مشوق‌های صادراتی از جمله مهم‌ترین مشکلات صادرکنندگان است.  البته به این مشکلات می‌توان مواردی مانند نبود مدیریت واحد و قوی در مرزهای مهمی مانند چذابه و دیگر مرزها و همچنین مشکلات کندی و هزینه‌بر بودن تمدید کارت بازرگانی برای صادرکنندگان را نیز اضافه کرد.

موسی‌پور گفت: بخش صادرات کشور، فاقد یک متولی دلسوز و مختص این کار است و به  همین دلیل بعضی از فعالان اقتصادی پیشنهاد تشکیل معاونت صادرات را در دولت داده‌اند. این در شرایطی است که دولت باید بستر مناسب و سازو کارهای لازم را به شکل سیستماتیک و حرفه‌ای فراهم و مشکلاتی که پیش پای صادرکنندگان هست را برطرف کند.

وی ۵ ساله شدن مدت زمان اعتبار کارت بازرگانی برای صادرکنندگان، حل مشکل مالیاتی صادرکنندگان، کمک به صادرکنندگان برای حضور در بازارهای بین المللی برای رقابت با دیگر کشورها، جبران آثار کاهش قیمت نفت از راه بها دادن بیشتر به صادرات و هماهنگی  عملکرد بخش سیاسی دولت با بخش اقتصادی آن برای تقویت حضور تجار در بازارهای هدف را از جمله پیشنهاداتی دانست که اجرایی شدن آنها می‌تواند به توسعه صادرات غیرنفتی در کشور کمک ‌کند.

موسی‌پور با اشاره به فرصت رفع تحریم‌ها در بخش صادرات نیز گفت: به طور حتم با رفع تحریم‌ها، شرایط بهتر برای صادرات غیرنفتی و دسترسی به بازارهای جدید مهیا می‌شود. البته به نظر می رسد همزمان با بازگشت روابط بانکی به حالت اول خود، ما نیز باید در این بخش طوری عمل کنیم تا کالاهای ما مطلوب دیگر بازارها شود و منتظر اجازه آنها نباشیم و به شکلی در بازارهای هدف، نفوذ کنیم که رقابت کردن با ما سخت باشد.