به گزارش «نماینده»، وزیرخزانه داری آمریکا در روزنامه نیویورک تایمز نوشت: کسانی که از کنگره می‌خواهند تا توافق هسته ای را رد کند و  استدلال می‌کنند آمریکا با تشدید تحریمها علیه ایران توافق بهتری کسب می‌کرد و ایران را مجبور می‌کرد کلیت برنامه هسته‌ای اش را برچیند و یا به طرز بنیادینی ماهیت حکومت را دگرگون کند فرضیه‌ای دارند که توهمی خطرناک است و از واقعیت های اقتصادی و سیاسی به دور است.

 
جاکوب لو در ادامه می نویسد: توافق هسته ای ایران یک راهکار بلند مدت برای یکی از فوری ترین تهدیدات زمانه ما را ارائه می‌کند. بدون این توافق، ایران، که از کشورهای حامی تروریسم است، کمتر از ۳ ماه تا دستیابی به ماده شکاف پذیر کافی برای ساخت بمب اتمی فاصله دارد. این توافق تا حد زیادی تهدید برنامه هسته‌ای ایران را کاهش می دهد و زمان گریز آن را ۴ برابر زمان فعلی می کند، همچنین دسترسی‌های بی سابقه ای برای اطمینان از اینکه ایران تقلب خواهد کرد یا خیر می دهد.

 
مطمئنا ایالات متحده نفوذ اقتصادی عظیمی دارد اما تنها این نفوذ نبود که کشورهای اروپایی و آمریکایی را برای پیشبرد تحریم ها همراه کرد، موضوعی که نیازمند فداکاری پرهزینه آنها بود. آنها به این دلیل با ما همراه شدند که برایشان استدلال کردیم برنامه هسته ای ایران تهدیدی غیرقابل مهار برای ثبات جهانی است، بعلاوه ما راهکار عملی  دیپلماتیک را برای پرداختن به آن پیشنهاد کردیم و این کار را انجام دادیم.

 
در چشم جهانیان توافق هسته‌ای- که از سوی شورای امنیت و بیش از ۹۰ کشور نیز مورد تایید قرار گرفت-به تهدید برنامه هسته ای ایران با محدود کردن بلند مدت آن و تضمین صلح آمیز بودن آن پرداخته است. اگر اکنون کنگره توافق را رد کند، عواملی که برای پایداری این اجماع جهانی بنیادین بود فرو خواهد پاشید.

 
واقعیت ساده این است که پس از دو سال آزمایش ایران در مذاکرات، جامعه بین المللی اعتقاد ندارد که تشدید تحریم ها ایران را به ریشه کن کردن برنامه هسته ای صلح آمیز بومی خود وا می دارد، یا اینکه روابطش را با گرو ههای تحت حمایت خود در  منطقه قطع می کند. دولت های خارجی دیگر به درخواست ما فداکاری های پرهزینه نخواهند کرد.

 
در واقع آنها بیشتر ما را به خاطر کنار گذاشتن یک راه حل معتبر درباره یکی از بزگترین تهدیدات امنیتی جهان سرزنش خواهند کرد و به تعامل دوباره با ایران ادامه خواهند داد. به جای تشدید تحریم ها، چنین تصمیمی از سوی کنگره برای رد یکجانبه توافق یک دهه انزوای ایران را پایان می ‌دهد و آمریکا را در اختلاف با باقی جهان قرار می‌دهد.

 
در سال ۱۹۹۶ تحریم های یک جانبه آمریکا(داماتو) علیه صنایع نفت و انرژی ایران موجب خشم شرکای خارجی ما شد و آنها با ارجاع پرونده به سازمان تجارت جهانی توانستند فعالیت کمپانی های خود را در ایران حفظ کنند. بزرگترین شرکت های نفتی اروپایی و آسیایی در ایران ماندند تا زمانی که ما یک اجماع جهانی درباره تهدید ایران ایجاد کردیم و برای حل آن یک راهکار دیپلماتیک پیشنهاد دادیم.

 
توافقی که ماه گذشته کسب کردیم توافقی محکم، بی سابقه و خوب برای آمریکاست و همه عناصر درخواست شده  از سوی جامعه بین الملل برای توقف ایران از کسب سلاح هسته ای را دارا می باشد. کنگره باید این توافق را تایید کند و به انتقاداتی که هیچ جایگزینی ارائه نمی کنند توجه نکند.